บทที่ 1 อยู่เป็นเพื่อนเหรอ

782 คำ
บทที่ 1 อยู่เป็นเพื่อนเหรอ เขาบดขยี้ริมฝีปากเรียวบนและล่างอย่างชำนาญ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม แฟนสาวทีแรกก็ขัดขืนแต่พอนานไปกลายเปลี่ยนเคลิ้มตามซะงั้น เรียวลิ้นหยอกล้อกันในโพรงปากนุ่ม ผลัดกันรุกผลัดกันรับ ไม่มีทีท่าว่าจะแยกจากกัน ไฟตัณหาในกายเริ่มจะลุกโชน เขาเลยรีบถอนจูบก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ “ ลืมไปเลยอะ แป้งร่ำไม่สบายอยู่นะ กวินมาจูบแบบนี้เดี๋ยวก็คิดไข้หรอก ” แฟนสาวมองหน้าเขา “ กวินแข็งแรง ป่วยยากไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ว่าแต่ถ้าอาการไม่ทุเลาลง ไปหาหมอดีกว่า นี่ๆ ตัวร้อนอยู่เลย ” มือหนาแตะที่หน้าผากมนแล้วพูดขึ้น “ เค้ายังไม่กินยาเลย รอเพื่อนๆ เอาข้าวมาให้ ” “ อ้าว เหรอ ถ้ารู้เร็วกว่านี้กวินคงซื้อข้าวมาให้ ว่าแต่ตอนที่มานอนห้องพยาบาลทำไมไม่โทรบอกกันล่ะ ” “ กลัวว่าตอนนั้นกวินกำลังเรียนไง แป้งร่ำไม่อยากให้กวินเสียการเรียน ” “ โธ่… ไม่ได้หายไปทุกวันสักหน่อยจะเสียการเรียนได้ไง ” มือหนาเอื้อมมาขยี้ผมยาวสลวยทันที “ มีเรียนอีกทีกี่โมงเหรอ ” เธอเอามือเขาออกจากบนหัวแล้วเอาไปกุมไว้แทน “ ไม่มีแล้ว ” เขาเลือกจะพูดปด ถ้าพูดว่ามีเรียนบ่าย ก็อาจจะถูกไล่ให้ไปเตรียมตัวเรียน เขาคงไม่ได้อยู่เฝ้าแฟนสาวเป็นแน่ “ จริงอะ ” “ จริงๆ ” เขาจ้องหน้าเธอที่ตอนนี้หรี่ตาจับผิดเขาอยู่ “ งั้นก็อยู่เป็นเพื่อนแป้งร่ำที่นี่นะ ” “ อยู่เป็นเพื่อนเหรอ ” “ อื้อ~ อยู่เป็นแฟนสิ ” “ เป็นผัวครับ ” สิ้นเสียงเธอ เขาก็ประชิดตัวเธออีกครั้งแล้วกระซิบที่หูเบาๆ ชวนขนลุกทันที “ งื้อ~ รู้หรอกน่า แต่คำว่าแฟนมันน่ารักดีนะ ” เขายื่นมือไปบีบจมูกอีกคนอย่างมันเขี้ยวทันที “ ไปห้องกวินนะ เดี๋ยวจะพาไปฉีดยาสักเข็ม คงจะหายในเร็ววัน ” เขาพูดเบาๆ “ ฉีดยาอะไรก่อน เค้าป่วยอยู่นะ ยังจะอยากรังแกอีกเหรอ ” “ รับรองดูแลเป็นอย่างดี หลังจากฉีดยาให้หนึ่งเข็ม จะค่อยปรนนิบัติไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลย ” “ เจ้าเล่ห์ ” เธอว่าเขาเบาๆ แล้วอมยิ้ม “ สนใจไหมล่ะ ” “ เค้ารอเพื่อนอยู่นะ ” “ เดี๋ยวกวินโทรบอกเพื่อนให้ ” “ แต่โทรศัพท์เค้าอยู่ที่พอใจนะ ” “ ค่อยเอาคืนพรุ่งนี้ คืนนี้ไปนอนกับกวินนะ ” “ จะให้โทรหาแม่กับโทรศัพท์ไหนอะ เดี๋ยวแม่แป้งร่ำก็เป็นห่วงหรอก ” “ หลายเรื่องจัง พูดมาเลยว่าไม่อยากไป เบื่อกันแล้ว จะได้จบๆ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่ให้เสียเวลา ” เขาเริ่มไม่พอใจเลยพูดออกไปแบบนั้น ' พรึ่บ ' “ … ” แฟนสาวไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ ทำเพียงใบหน้าเศร้าส่งมา ก่อนจะโผเข้ากอดเขาอย่างไม่ได้บอกกล่าว “ รักกวินนะ แป้งร่ำไม่ได้เบื่อกวิน แต่รักมากๆ ” รู้เลยน้ำเสียงสั่นแบบนี้คงร้องไห้อีกแน่ เจ้าน้ำตาสุดๆ ขี้แยมาก “ รู้แล้ว จะร้องไห้ทำไม ออกเลยเสื้อกวินเปียกหมด ” เธอรีบผละจากเขา แล้วหันไปหาทิชชูมาซับน้ำตาของตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่เขากลับเชยคางเรียวให้หันมา บนใบหน้ามีหยาดน้ำตาอยู่ นิ้วหนาก็เช็ดให้เบาๆ “ ขอโทษที่วู่วาม กวินก็แค่น้อยใจ แป้งร่ำไม่ไปนอนกับกวินนานมากแล้วนะ ” “ ไม่ไปแค่อาทิตย์เดียวเองนะ ” “ ก็นั่นแหละ มันนานมากสำหรับกวิน ปกติอาทิตย์หนึ่ง แป้งร่ำต้องไปนอนกับกวิน สองหรือสามวันเลยนะ แต่อาทิตย์ก่อนไม่มีสักวันเลย ” “ เค้าบอกไปแล้วนี่น่าว่ามีความจำเป็นต้องกลับไปนอนบ้านอะ ” “ อืม รู้แล้ว ” “ ก็ได้ คืนนี้ไปนอนกับกวิน เดี๋ยวบอกให้ยัยพอใจโทรหาแม่ให้ บอกว่านอนที่ห้องนางแล้วกัน ” “ ไปตอนนี้เลยนะ นะ ” “ รีบขนาดนั้นเชียว ” “ ก็ไม่อยากให้หมดเวลาไปเปล่าๆ ไง อยากใช้เวลาด้วยกันให้นานๆ อะ ” “ อืม ก็ได้ ” “ เย่ งั้นรีบไปเถอะ ” “ เดี๋ยวเอายาก่อน กวินไปรอหน้าห้องนะ เดี๋ยวแป้งร่ำจะไปบอกรุ่นพี่ก่อน ” “ ทำไมต้องแยกกัน ก็ไปด้วยกันเลย ” “ ไปด้วยกัน ห้ามหึง ห้ามทำหน้าไม่พอใจนะ ” “ ก็ถ้าไม่จับไม้จับมือกันก็ไม่มีหรอก ” ?________? นามปากกาธัญญวรินทร์ ? คุยเล่นกับไรต์ ? น้อนกวินจะหึงไปไหนนนน ?
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม