บทที่ 14 ตบสั่งสอน
( Part แป้งร่ำ )
“ กวินคะ อดหลับอดนอนมาเหรอ ทำไมใบหน้าถึงโทรมขนาดนี้ ” หลังจากที่เพื่อนๆ และแม่พากันกลับบ้านไป ในห้องก็เหลือแค่เธอกับแฟนหนุ่ม
“ ครับ กินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงแป้งร่ำไง ”
“ โธ่ น่าสงสารจังเลย ” เอื้อมมือเล็กไปลูบใบหน้าคมที่เริ่มมีหนวดขึ้นมา
“ ตอนนี้ไม่มีใครแล้วในห้อง ที่รักช่วยเติมเต็มความหน้าสงสารให้กวินน้อยหน่อยได้ไหมครับ ” ใบหน้าของเขาดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที
“ หมายถึงอะไร ”
“ มองหน้าก็รู้ใจ กวินรู้ว่าแป้งร่ำ เข้าใจแน่นอน ” ใบหน้าคมโน้มเข้าไปใกล้
“ ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ แล้วตอนนี้เค้าก็ป่วยอยู่ด้วย คิดจะรังแกกันอีกเหรอ ”
“ ก็เห็นว่าดีขึ้นแล้วไง เค้าเลยอยากฉีดยาอีกเข็มให้ แน่นอนว่าเข็มนี้ทำให้หายเป็นปลิดทิ้งเลย ” พูดจบก็พรมจูบไปทั่วใบหน้านวล
“ บ้า! หยุดเลยนะ เดี๋ยวพยาบาลก็เข้ามาเห็นหรอก ”
“ ค่ำๆ ค่อยจัดเนอะ ” เขาพูดจบๆ แล้วนั่งลงแบบเด
