“แกพูดอีกทีสิ” เสียงเข้มและแข็งบ่งบอกถึงความโกรธถามผมออกมาอีกครั้ง
“ลูกของไอรีณเป็นลูกของผมครับ”
เพี๊ยะ!!! มือที่กำแล้วฟาดเข้าที่หน้าของผมอย่างจังจนผมแทบล้มไปกองที่พื้น แต่ผมรู้ว่าผมต้องโดนแบบนี้เลยตั้งรับไว้ทัน
“เล่าเรื่องที่เกิดทั้งหมดให้แม่ฟังเดี๋ยวนี้” แม่ที่นั่งอยู่พูดออกมาด้วยความโกรธไม่ต่างกัน
“คือผม...” มาถึงตอนนี้แล้ว ผมคงต้องยอมเล่าทุกอย่างให้พ่อแม่ฟังทั้งหมด ถ้าท่านไปรู้ทีหลังเองอีกทีผมคงโดนหนักว่านี้แน่
เพี๊ยะ ผลั๊วะ
“แกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม!” เสียงตะคอกจากพ่อพร้อมกับชี้หน้าถามผมด้วยความโมโหหลังจากที่ท่านตบและต่อยผมอีกครั้ง
“ผมขอโทษ” ผมที่ล้มอยู่ที่พื้นคุกเข่าขอโทษออกไปอย่างสำนึกผิด
“แกทำแบบนี้ได้ยังไงนำทับ นั่นลูกเมียแกนะ” แม่ถามผมออกมาด้วยความผิดหวังจนน้ำตาท่านไหลออกมา
“ผมผิดไปแล้วครับ”
“ฉันไม่มีทางช่วยแกเด็ดขาด เรื่องที่แกก่อขึ้นมา แกต้องรับผิดชอบมันเอง” พ่อประกา
