ฉันหันไปมองหน้าพี่ณคุณอย่างต้องการขอความช่วยเหลือ และพี่ณคุณเองก็รู้สิ่งที่ฉันต้องการทันที
“อยากอุ้มก็ออกมาอุ้มหลานเองดิเฮีย” พี่ณคุณว่า
“เฮียออกยากหน่า ส่งมาเร็วๆ” เฮียโฟนบอกพร้อมกับออกเสียงขู่พี่ณคุณ
“ไอ้นำทับมึงมานั่งที่กูดิ๊” พี่ณคุณบอกเค้าออกไป
“ไม่ กูชอบนั่งตรงนี้”
“ก็ได้” พี่ณคุณไหวไหล่อย่างไม่สนใจ ก่อนจะลุกแล้วเดินไปยื่นน้องไอรินผ่านหน้าเค้าไปให้เฮียโฟนโดยตรง
“ว่าไงคะ หลานลุง” เฮียโฟนที่รับน้องไอรินไปอุ้มแล้วพูดหยอกล้อกับหลาน ฉันพึ่งเคยเห็นมุมนี้ของเฮียแกครั้งแรกเลยนะเนี่ย ปรกตินี่โคตรแบด คิดดูว่าตอนนี้ยี่สิบเจ็ดแล้วแกยังไม่มีมีแฟนเป็นตัวเป็นตอนเลยเห็นกินทิ้งกินขว้างอย่างเดียว
“เรียกลุงโฟนสิคะ”
“โฟน”
“โฮ่ แบบนี้ลุงน้อยใจนะไอริน ทีเรียกลุงเกือบทุกวันยังไม่ชัดสักทีเลย” พี่ณคุณพูดออกไปอย่างน้อยใจหลานทันทีที่เรียกตัวเองไม่ชัด แต่เรียกเฮียโฟนที่เดียวชัด จริงๆพวกพี่ๆเค้าเคยเจอน้
