ตอนที่12เราไม่ได้เป็นอะไรกัน

1545 คำ

“เอาไป” แล้วไอ้ตะวันก็โยนโทรศัพท์มันมาให้ผม ผมเลยรับมาดูสิ่งที่ทำให้มันตกใจ ภาพที่ผมเห็น และข้อความบทสัมภาษณ์นั่นอีก มันทำให้ผมรีบลุกแล้ววิ่งออกจากตรงนี้เพื่อจะไปเอาความจริงให้ได้ “ไอ้นำทับ มึงจะไปไหน!” เสียงไอ้ตะวันตามหลังผมมา แต่ผมไม่ได้สนใจ ผมวิ่งผ่าคนออกมาแล้วขับรถออกไปอย่างเร็วก่อนจะมาจอดอยู่ที่ผับแห่งหนึ่ง ผมเดินตรงไปเพื่อหาคนที่ผมต้องการเจอตอนนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนสายตาผมจะไปสะดุดกับร่างบางที่นั่งอยู่ในอ้อมกอดของร่างหนาของผู้ชายคนหนึ่ง ผมเลยเดินเข้าไปหาทันที หมับ! “โอ๊ย! นำทับ” พิชชาร้องออกมาเสียงดังก่อนจะเรียกผมด้วยความตกใจ “กลับบ้าน เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ผมบอกพร้อมกับลากเธอออกจากผับทันที และเธอก็ยอมเดินตามออกมาโดยดีไม่ได้ขัดขืนอะไร ผมเลยรีบขับรถกลับคอนโดอย่างเร็ว เพราะข้องใจกับสิ่งที่เห็น ผมอยากได้คำตอบตอนนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ขับรถอยู่ผมไม่อยากใจร้อนไปกว่านี้แล้ว ใช้เวลาไม่นานเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม