“พี่มนัส!” ใบหน้าตื่นตกใจแหงนหน้ามองคนถามเมื่อได้สติ และเพิ่งรู้สึกได้ว่าตอนนี้เธออยู่ในอ้อมแขนแกร่งของอีกคนอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“พี่มนัสช่วยกาลด้วย” เมื่อกลับมายืนปรกติได้ เหมือนโลกทั้งโลกดูปลอดภัย เมื่อรู้ว่าใครที่ยืนอยู่ข้างกาย
คนที่ได้ชื่อว่าพี่ชาย นิ่วหน้าก่อนจะเอ่ยถามแม้จะไม่มั่นใจ ว่าอะไรทำให้สาวสวยกลัวได้ขนาดนี้ จึงเอ่ยถามออกไป “มีอะไร ใครทำอะไรกาล เดี๋ยวพี่จัดการ...”
“กันเอง!...” น้ำเสียงชัดเจนถ่ายทอดออกมา พร้อมกับความรู้สึกบางอย่าง ที่เขาคิดว่าไม่น่าจะเกิดขึ้นกับผู้หญิงร้ายกาจที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน
“เฮ้ย เฮริค!!” มนัสร้องเสียงหลง ไม่อยากเชื่อหูตัวเองเท่าไหร่นัก แต่อาการของสาวข้างกายที่แค่ได้ยินเสียงก็วิ่งพรวดหลบไปอยู่ด้านหลัง โดยมือเรียวทั้งสองข้างจับชายเสื้อด้านข้างจนเกิดรอยยับ รับรู้ถึงอาการสั่นของคนด้านหลังได้อย่างดี และนั่นเป็นข้อพิสูจน์ให้เขารู้ว่า ที่เพื่อนรักเอ่ยออกมา
