ฟากฝั่งผู้ติดป่า อันที่จริงจะว่าหลงป่าติดป่าก็ไม่ใช่ เพราะตัวเตวิทย์เองที่อยากอยู่ในป่านานๆ จนลืมคิดไปเลยว่าคนที่รออยู่บ้านจะร้อนใจเป็นห่วงแค่ไหน ก็ตัวเขาอยากดัดนิสัยของกนกวลีให้รู้จักลำบากและขอร้องเขาบ้าง ไม่ใช้ขึ้นเสียงต่อว่าเขาไม่หยุด โดยเฉพาะเวลาที่เธอไม่พอใจบ้างละ คำว่า “ไอ้อัปลักษณ์” จะลอยออกมาจากปากน้อยๆ ทุกทีเลย จนเขาเริ่มจะชินกับคำนี้เสียแล้ว
“จะค่ำของวันที่สองแล้วนะ ทำไมไม่ทำอะไรเลย มีแต่นั่งย่างปลา ไม่คิดจะหาวิธีออกจากป่าเลยรึไงคะ” กนกวลีเอ่ยถามอย่างโมโห ก็ตั้งแต่เช้าแล้วชายหนุ่มไม่เห็นจะทำอะไรเลย นอกจากไปหาปลาในลำธารแล้วมานั่งย่างทาน ตัวแล้วตัวเล่าจนตอนนี้จะมืดค่ำอีกแล้ว
“ใครบอกพี่ไม่ทำอะไร ก็ย่างปลาอยู่นี่ไง คนรึอุตส่าห์หาปลามาย่างให้กิน แทนที่จะขอบคุณ แต่นี่กลับมาโมโหใส่กันอีก แบบนี้พี่ก็น้อยใจเป็นนะ” เตวิทย์เอ่ยขึ้นบ้าง ก็จริงอย่างหญิงสาวว่า อันที่จริงถ้าจะพาออกจากป่ากลับบ
