บทที่8.อ้าวเห้ย!!....

1530 คำ

กระชากชุดอยู่บ้านแสนสบายของมรินญาขาดติดมือออกมา เปิดเปลือยความงามที่เขาเฝ้าฝันหามาตลอดหลายคืนให้เห็นเต็มสองตา แม้ว่าคนใต้ร่างจะพยายามต่อต้าน แต่คนที่มาด้วยความโกรธผสมกับแรงปรารถนาที่ปะทุขึ้นมาจนเกินจุดเดือด ไม่สนใจสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว!! “อ่า...จำไว้คาร่า คนที่ทำกับเธอแบบนี้ได้ มีแค่ฉันคนเดียว” โลแกนย้ำ เขาแทรกร่างขึงขังลงไปในสัดส่วนความเป็นหญิง กระซิบกรอกหูมรินญาย้ำให้หล่อนรู้...ทุกสิ่งบนร่างกายหล่อน เขาคนเดียวเท่านั้นเป็นผู้ครอบครอง หญิงสาวเม้มปากแน่น เธอพยายามห้ามเสียงร้องน่าอายของตัวเอง ไม่ให้เผลอไผลหลุดลอดออกมาให้โลแกนได้ยิน แค่นี้ชายหนุ่มก็ลำพองจะเป็นจะตาย หากเธอเผลอตัวเปล่งเสียงครางออกมา โลแกนคงกระหยิ่มยิ่งกว่าเก่า ในเมื่อเขาสามารถมีอำนาจเหนือเธอทุกทาง “ทูนหัว ร้องออกมา ฉันอยากได้ยินเสียงเธอ” ความอิ่มเอิบซาบซ่านที่ได้รับ โลแกนจึงอารมณ์ดีพอที่จะกระเซ้าหญิงสาว เขาบรรจงเน้นหนักๆ แทรกลึ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม