17
หลังจากที่ทานอาหารกันจนอิ่ม เล่นกันจนเหนื่อย พี่บีเอ็มก็ชวนทุกๆ คนนอนพักเอาแรงกันก่อนจะกลับบ้าน เนื่องจากพระอาทิตย์ใกล้จะตกดินเต็มทีแล้ว เวลาแห่งความสุขช่างผ่านไปไวจริงๆ ฉันรู้สึกเหมือนมันเพิ่งผ่านไปไม่กี่นาทีด้วยซ้ำ
“นานแล้วนะที่พวกเราไม่ได้มาเที่ยวพักผ่อนด้วยกันแบบนี้” พี่บีไอที่นอนอยู่ทางฝั่งขวามือของฉันพูดขึ้น พี่บีเอ็มจัดให้พวกเรานอนเอาหัวชนกันเป็นวงกลมเพราะถ้านอนเรียงหนึ่งที่จะไม่พอ
“นั่นสิ ล่าสุดก็คงตอน...ตอนไหนวะ -*-“ พี่บีโอถามแทรกขึ้นมา
“ไม่รู้ว่ะ จำไม่ได้ -_-“ พี่บีเอตอบ พวกเขาคงมีงานที่โรงเรียนต้องทำเยอะมากจนไม่มีเวลาไปเที่ยวด้วยกัน แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังคงอยู่ด้วยกันเสมอ มิตรภาพที่แท้จริงแบบนี้...น่าอิจฉาจังเลย
“แต่ว่านะ วันนี้ฉันมีความสุขที่สุดเลยว่ะ เหมือนได้ย้อนกลับไปเมื่อตอนเด็กๆ ยังไงก็ไม่รู้ >____<” พี่บีเอ็มที่ไม่รู้เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ จิ้มจึกๆ
