“คุณ... จะทำอะไรน่ะ”
“ผมไม่ได้มีเซ็กซ์กับคุณบนโต๊ะทำงาน”
“ชะ... ใช่ แต่ฉันก็แค่โกหกเพื่อให้สมจริงเท่านั้นเองแหละ”
ฐิติพัฒน์ถอนใจแรงๆ ก่อนจะเอาแขนยันเอาไว้กับผนังห้องทั้งสองข้าง ดวงตาของเขาจ้องหญิงสาวเขม็ง
“ให้ตายเถอะ ตั้งแต่เกิดมา ผมยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนน่ารังเกียจเท่าคุณมาก่อนเลย ไหมแก้ว”
“ฉัน... น่ารังเกียจตรงไหน ฉันช่วยคุณอยู่นะ”
“คุณช่วยให้ตัวเองไม่ชวดเงินค่าจ้างมากกว่ามั้ง ไหมแก้ว”
“มัน... ก็ใช่ แต่มันก็เป็นผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายนี่คะ ฉันได้เงิน คุณก็ได้ความสบายใจของคุณย่าคุณที่คิดว่าคุณเป็นฝั่งเป็นฝา”
“แล้วคุณคิดว่าต่อจากนี้ไป ชีวิตผมจะมีความสุขสงบไหม ถ้ามีคุณวนเวียนอยู่ข้างๆ แบบนี้น่ะ”
นี่เขาเห็นหล่อนเป็นตัวอะไรกันเนี่ย ทำท่าทางรังเกียจไม่ไว้หน้ากันเลยนะ
หล่อนมองเขาอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะเชิดหน้าสูงอย่างอวดดี
“คุณจะไม่มีความสงบสุขอีกเลย ตราบใดที่ยังมองฉันด้วยสายตารังเ
