เพราะรินรดาก็เข้าห้องประชุมไปกับฐิติพัฒน์ด้วย ทำให้หล่อนที่ไม่มีงานเป็นหลักเป็นแหล่งในที่แห่งนี้ไร้เพื่อนคุย และแน่นอนว่าเบื่อสุดๆ
หญิงสาวตัดสินใจเดินลงมายังออฟฟิศชั้นต่างๆ ของบริษัทฯ ใหญ่ของฐิติพัฒน์ เดินสำรวจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงแผนกไอที
“ผู้ชายคนนั้นหน้าตาคุ้นจังเลย” ไหมแก้วยืนนิ่งคุ้นคิด ก่อนจะฉีกยิ้มออกมา
“พี่กรกฏ”
เจ้าของชื่อเป็นหนุ่มร่างสูงที่กำลังจะเดินกลับเข้าห้องทำงานชะงักเท้า เขาหยุดยืนมองหล่อนนิ่งนาน ก่อนจะยิ้มออกมา คงเพราะจำหล่อนได้เหมือนกันนั่นแหละ
“น้องไหมแก้วใช่ไหมคะ”
ไหมแก้วฉีกยิ้มกว้างและเดินเข้าไปหา
“ใช่ค่ะ ดีใจจังนะคะที่เจอพี่กรกฏที่นี่”
การได้เจอเพื่อนหรือรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยที่เคยเรียนมามันคือความรู้สึกที่ดีไม่น้อย เหมือนย้อนกลับไปในวัยนักศึกษาอีกครั้งไม่มีผิด
“พี่กรกฏทำงานที่นี่เหรอคะ”
“ใช่ครับ”
“อ๋อ...”
“ว่าแต่น้องไหมแก้วก็ทำงานที่นี่เหมือนกันเหรอครับ”
