ไหมแก้วนั่งสับกระส่ายอยู่ที่ด้านหน้าห้องตรวจ เพราะตอนนี้ฐิติพัฒน์ยังมาไม่ถึงเลย
“หรือว่ารถจะติด แต่บ่ายๆ แบบนี้ไม่น่ารถติดนะ” หล่อนขบคิด ก่อนจะรีบต่อสายหารินรดาเพื่อนรัก
“ริน เจ้านายแกออกมาหรือยัง” หล่อนถามเสียงร้อนรน
“ออกไปแล้วนะ ตั้งเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ป่านนี้ยังไม่ถึงอีกเหรอไหม”
“ยังน่ะสิ นี่อีกห้านาทีก็จะถึงเวลานัดแล้ว”
“อีกเดี๋ยวคงถึงมั้ง แกใจเย็นๆ นะ”
“ใจเย็นไม่ได้ริน คิวหมอคนนี้คิวทองมากเลยนะ กว่าฉันจะได้มาแทบจะต้องกราบพี่ที่รู้จักเลย ถ้าพลาดนะ ฉันคลั่งตายแน่ๆ”
“งั้นแกก็ลองโทรถามท่านประธานดูสิว่าอยู่ไหนแล้ว
“แกนั่นแหละริน โทรให้ฉันหน่อย”
“ไม่เอา ฉันไม่กล้าโทรหาท่านประธานด้วยเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องงานหรอกยะ” รินรดาตอบปฎิเสธมาตามสาย
“แต่ฉันก็ไม่กล้าโทรนี่นา ตอนนี้แม้แต่สบตากับเขาฉันยังไม่กล้าเลย ฉันอายน่ะ”
“งั้นแกก็นั่งรอไป อีกแป๊บท่านประธานคงถึง ใจร่มๆ นะไหม”
“แล้วฉันเลือ
