ตรีประดับตื่นขึ้นมาบนเตียงตัวเอง ก่อนจะงัวเงียเดินออกจากห้อง มองเห็นนิราดูวุ่นวายอยู่ในครัว เธอจึงเปลี่ยนความตั้งใจจะทักทายคนรัก ไปล้มตัวนอนที่โซฟาแทน
เธอนอนอยู่ได้ไม่นานก็รู้สึกถึงมือของนิรามาสะกิดพร้อมเรียก
"พี่ตรีคะ"
ตรีประดับลืมตาขึ้นมาพบกับนิราที่นั่งอยู่บนพื้นไม่ห่าง "ว่าไงคะ"
"ทานข้าวเถอะค่ะ จะได้ทานยา"
สายตาตรีประดับทอดมองชามข้าวบนโต๊ะข้างกายคนน้อง เธอจึงลุกขึ้นนั่ง "น้องกินข้าวแล้วเหรอคะ"
"ยังหรอกค่ะ แต่ตอนที่ทำ ก็ชิมไปทำไปด้วย จนอิ่มแล้ว" บอกด้วยรอยยิ้ม พร้อมตั้งหน้าตั้งตาดูคนพี่ตักข้าวต้มเข้าปาก
"หืม ทำเองเหรอคะ" ร้องถามทันทีที่อาหารเข้าปาก
"ค่ะ ไม่อร่อยเหรอคะ" เพราะเห็นไม่หน้าตรีประดับไม่สู้ดีนัก
"ค่ะ มันเค็ม"
"งั้น.. เดี๋ยวน้องสั่งข้าวให้ดีกว่าค่ะ" บอกด้วยน้ำเสียงสลด
"แล้ววันนี้ไม่ไปทำงานหรือไงคะ มาเฝ้าพี่แบบนี้ เดี๋ยวก็ไม่ผ่านฝึกงานหรอกค่ะ"
"ถามอาจารย์ที่มหาลัยฯ แ
