Ep.22 : สิ่งที่กลัว

3476 คำ

เฟย์ Say :: ฉันต้องลืมตาขึ้นมา เพราะรู้สึกถึงสายตาที่มองฉันอยู่ตลอดเวลา จนฉันต้องลืมตาขึ้นมา ก็เจอกับสายตาดุๆ ที่มองฉันอย่างพิจารณา เมื่อเห็นฉันตื่นเค้าก็ยิ้มออกมา โอ้ยๆ ...จะขยับตัวยังไม่ไหวเลย ปวดแขน ปวดขา ปวดสะโพกไปหมด จะขยับอะไรก็ปวดไปหมด กี่โมงแล้วนะ ต้องปลุกพี่วารีเปล่า ้“ตื่นไหวได้ไงคะ เมื่อคืนกว่าจะนอนก็ตี 5 เลยนะคะ แถมอาบน้ำแต่งตัวแล้วด้วย แล้วไหงมานอนมองหน้าฉันแบบนี้” “นี่บ่ายแล้ว ฉันไม่ตื่นสิแปลก ไม่อยากปลุก แต่ที่มองแค่สงสัยว่าเธอตายไหม” “บ่ายแล้วหรอคะ!!!! เพราะพี่คนเดียวเลย ฉันตื่นสายขนาดนี้ แต่ก็บ่ายสวัสดิ์นะคะ” ฉันฉีกยิ้มให้คนที่อุตส่าห์มาดูว่าฉันตายเพราะเค้าไหม พอมองหน้าเค้าแล้วคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน แล้วทำให้ฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ คึกสุดๆ เลยนะพี่เนี่ย ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ฉันที่หลับ พี่คงจะมีแรงทำข้ามวันไปเลยสินะ “บ่ายสวัสดิ์งั้นหรอ???” “ก็มันไม่เช้าแล้วนิคะ จะให้ใช้อรุณส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม