Close friend 07
1126 คำ
Close friend 07
สองชั่วโมงต่อมา
"เอ้า ชนจ้า~" เฟย์เป็นสายเอนเตอร์เทนสำหรับฉันเสมอ เสียงของเพื่อนสนิทแทบจะทำให้คนทั้งร้านต้องหันมาสนุกด้วยกับโต๊ะของพวกฉันเลย
ตอนนี้ทั้งโต๊ะมีแค่ฉันกับเฟย์ และเพื่อนในสาขาอีกคนที่ค่อนข้างจะสนิทกันชื่ออาร์ท เป็นพวกชายรักชายหรือพูดง่าย ๆ ก็คือเขาเป็นเกย์
"หน้ามึงดูหมองนะฟาร์" อาร์ทถามขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้ามามองใกล้ ๆ
"แต่ก็สวยอยู่ใช่ไหม" ฉันพยายามจะปรับสีหน้าให้ปกติและเล่นกับเพื่อน เพราะไม่อยากให้ใครสงสัยอะไรในตัวเองมาก แค่เฟย์รู้และเข้าใจคนเดียวก็คงจะเพียงพอแล้ว
"เออ มันก็สวยแต่มึงเหมือนอมทุกข์อ่ะ ใช่ไหมอีเฟย์" แล้วเจ้าตัวก็หันไปถามเฟย์ที่เนียน ๆ ไม่สนใจ
"ก็ไม่นะ มันคงนอนดึกมั้ง" เฟย์บอกปัดแล้วยกแก้วขึ้นมาดื่ม
"งั้นเหรอ"
"ดื่ม ๆ วันนี้อยากเมา" ฉันรีบตัดบทโดยการยกแก้วขึ้นมาชนกับเพื่อน
"ฉันขอไปห้องน้ำแป๊บ" อาร์ทลุกขึ้นแล้วเดินออกไปด้วยท่าทางแมน ๆ คงมีไม่กี่คนที่ดูออกว่ามันไม่ได้แมนแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้
ไม่นานนักเขาก็กลับมาพร้อมกับสีหน้าหงุดหงิดแล้วพุ่งตรงมาหาฉันทันที เหมือนกับไปมีเรื่องมาแล้วจะลากฉันไปช่วย
"มีอะไร" เฟย์เอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนนั่งลงแล้วทำหน้าเครียด ๆ
"ฟาร์" อาร์ทไม่ได้สนใจที่เฟย์ถามแต่หันมาหาฉันแล้วเรียกเบา ๆ "มึงเลิกกับพี่ทอยแล้วเหรอ"
ฉันหันไปมองหน้าเฟย์ทันทีที่ได้ยินคำถาม เฟย์ขมวดคิ้วแล้วถามอาร์ทอย่างไม่เข้าใจ
"ก็เมื่อกี้กูเจอเพื่อนพี่เขา กำลังพูดเรื่องอีฟาร์มันอยู่"
"มันพูดว่าไง" เฟย์ที่เหมือนคิดแทนเพื่อนอยู่ถามออกไปทันที
"เอ่อคือ มัน พูดว่า พวกมึงอยากฟังจริงเหรอ"
"อิดอก มึงพูดมาขนาดนี้แล้วนะ" เฟย์หัวเสียที่อาร์ทมัวแต่อ้ำอึ้งเลยเขย่าตัวเพื่อนอย่างบ้าคลั่ง
"เออ ๆ กูจะพูด มันคุยกันว่าอีฟาร์ไปมีคนอื่น แถมยังไปนอนด้วยกัน มันว่าเสียหายอีกเยอะเลยแต่พวกมึงอย่าฟังเลยดีกว่า" อาร์ททำหน้ายุ่งแล่วถอนหายใจออกมาเบา ๆ
"..."
"..."
ทุกคนต่างเงียบไปเหมือนนัดกันไว้ ฉันนิ่งไปเหมือนคิดอะไรไม่ออก เหมือนสมองมันตื้อไปหมดแล้ว ความรู้สึกแย่มันค่อย ๆ แล่นเข้ามาแล้วทำให้เจ็บจุกที่หัวใจ
"กูจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้ ไอ้คนไหนที่พูด!" เหมือนเฟย์จะตั้งสติได้คนแรกแล้วถามขึ้นอย่างมีอารมณ์
"ไม่ต้องหรอก" อาร์ทพูดห้าม
"ทำไม!"
"เพราะเมื่อกี้กูเจอไอ้วินในห้องน้ำด้วย มันต่อยไอ้หมอนั่นไปแล้ว โหดชิบ" อาร์ททำหน้าสยองออกมาเมื่อคิดถึงเห็นการก่อนหน้านี้
"ว่าไงนะ!/ห๊ะ!"
“ไอ้วินมันรักเพื่อนนะ พวกเราก็เพื่อนมันเหมือนกัน ถ้ามีใครมาพูดแบบนี้มันคงไม่ทนฟังเฉย ๆ หรอก” อาร์ทพูดต่อแต่อีกสองคนกลับนั่งฟังเงียบ ๆ
ฉันหยิบมือถือขึ้นมาทันทีแต่ก่อนที่จะส่งข้อความไปหาใครคนนั้น เขาก็เป็นฝ่ายทักมาหาก่อน ฉันเองก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่
Win : ออกมาหาหน่อย
Far : อยู่ไหน
Win : หน้าร้าน
Far : กับใคร
Win : คนเดียว เพื่อนอยู่ในร้าน
Far : อืม เดี๋ยวไป
แล้วฉันก็เก็บมือถือไว้ในกระเป๋า ก่อนจะหันไปหาเฟย์แล้วขอตัวออกไปข้างนอก คงรู้แล้วว่าฉันจะไปไหนเลยไม่ห้ามแต่อาร์ทก็เหมือนจะถามเพราะสงสัยเหมือนกันแต่ถูกเฟย์เนียนพูดให้ยอมซะก่อน
ฉันเดินออกมานอกร้านมองหาเขา แล้วก็พบว่าเขายืนดูดบุหรี่อยู่ตรงกำแพงใกล้ ๆ กับป้ายขนาดใหญ่ของร้าน ตรงนั้นมีคนยืนอยู่บ้างแต่ก็เป็นพวกที่ดูดบุหรี่ด้วยกัน ฉันเดินเข้าไปหาใกล้ ๆ แต่ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่เลยกวักมือบอกให้เขาออกมาคุยกันให้ห่างจากตรงนั้นแทน
"เมาหรือยัง" คำถามแรกที่เขาพูดขึ้นหลังจากที่มายืนหลบมุมคุยกัน
"ยัง" ฉันตอบออกไปโดยไม่ได้มองหน้าเขา
"อย่ากลับดึกล่ะ"
ฉันหันไปมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมเขาต้องมาพูดเรื่องอื่นทั้งที่เขาน่าจะรู้ว่าตอนนี้ควรพูดเรื่องไหน ฉันเลยทนไม่ได้ที่จะเป็นฝ่ายเปิดประเด็นนั้นเอง
"ทำอะไรลงไปวิน" ฉันมองหน้าเขานิ่งแต่เขากลับทำสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร
"ทำอะไร" เขาเลิกคิ้วถาม
"ไปต่อยมันทำไมไอ้พวกนั้น! มันกำลังจะทำให้ทุกคนสงสัย ฉันไม่อยากให้ใครรู้"
"หึ…” เขาเค้นหัวเราะในลำคอและกระตุกยิ้มออกมา “มันดูถูกฉันนะ"
"แต่ถ้าเราเงียบไว้เรื่องมันจะจบไปเอง" ฉันพูดแล้วหันหน้ามองทางอื่น
"..."
"..."
วินเงียบไปเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ทำให้ฉันเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา
"เลิกกับมันแล้วเหรอ" สุดท้ายเขาก็ถามขึ้นมาอีกรอบ แต่มันเป็นเรื่องที่ฉันไม่อยากพูดกับเขาเลยสักนิด
"อืม"
"ทำไมล่ะ"
"อย่าถามโง่ ๆ ได้ไหมวิน" ฉันหันไปต่อว่าเขาพร้อมกับขมวดคิ้วเรียวเข้าหากันจนยุ่ง
"ทำไม ถามไม่ได้เหรอ แค่อยากถามให้แน่ใจ"
"แน่ใจอะไร" ฉันหรี่ตามองเขาอย่างไม่เข้าใจพลางคิดว่าหรือที่เฟย์พูดมาจะเป็นความจริง
"เปล่า” เขาตอบไปแล้วเบือนหน้าไปมองทางอื่น “เข้าไปได้แล้ว อย่ากลับดึกล่ะอย่ากินเยอะ แล้วจะทักไปหา"
"อืม" ฉันหมุนตัวกลับเข้าไปในร้านอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งที่กำลังโมโหแต่ทำไมต้องตอบตกลงไปอย่างนั้น
ตอนนี้สิ่งที่มันแทรกมาในความคิดฉันมากกว่าเรื่องไหนคือ วินคิดยังไงกับฉันกันแน่ ทำไมต้องทำเหมือนเป็นห่วง เพราะในฐานะเพื่อนหรืออยากจะรับผิดชอบกับเรื่องของที่เกิดขึ้น
แล้วทำไมฉันถึงสลัดเขาออกไปจากความคิดไม่ได้สักที
หรือแค่เพราะเขาสร้างความทรงจำ ความรู้สึก สร้างประสบการณ์แปลกใหม่ให้ฉันเท่านั้นใช่ไหม
- ผู้เขียน
