ฉันพยายามที่จะไม่สนใจวิน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเพราะรู้สึกถึงการถูกจ้องมองอยู่และก็เป็นอย่างที่คิด เขาเอาแต่มองฉันจนไม่สนใจว่าใครจะคิดอะไรกับสายตาคู่นั้นเลยแม้แต่นิดเดียว
"ให้ไอ้นักรบไปส่งฟาร์ มึงมันไม่น่าไว้ใจ" วินหันไปบอกนักรบแล้้วแขวะเพื่อนอีกคน
"เห้ย กวนตีนละไอ้วิน กูเนี่ยสุภาพบุรุษสุดแล้ว"
"ให้ไอ้นักรบไปส่ง" วินไม่ได้สนใจที่จอร์นพูดแต่หันมาออกคำสั่งใส่ฉันแทน
ฉันได้แต่มองเขาอย่างไม่เข้าใจนัก ฉันพอจะรู้มาว่าจอร์นเจ้าชู้ หิ้วผู้หญิงขึ้นห้องไม่เว้นหน้าแต่ฉันเป็นเพื่อนเขา คงไม่ทำอะไรกับฉันแน่
เขายังจะน่ากลัวกว่าจอร์นด้วยซ้ำ หรือเพราะเห็นว่าฉันง่ายกับเขา แล้วต้องง่ายกับคนอื่นด้วยแบบนั้นเหรอ!
"ไปสินักรบ ฉันจะกลับแล้ว ถ้านายไม่รีบจะได้โบกแท็กซี่ไป" ฉันพูดจบก็เดินออกมารอที่ลานจอดรถ แต่ก็ไม่วายหันไปมองลี่ ที่นั่งยิ้มใส่มือถืออย่างไม่สนใจ แต่เชื่อเถอะว่ายัยนั่นต้องรู้ทุกอย่าง
ครืด~
