หลายชั่วโมงต่อมา
Win : ยังไม่นอนใช่ไหม
Far : ยัง
Win : เดี๋ยวไปหานะ
Far : อืม มาสิอยากคุยด้วยเหมือนกัน
ฉันมองมือถือของตัวเองด้วยหัวใจที่เต้นรัว ฉันสูดหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อเตรียมใจคุยกับเขา แล้วเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาอีกหลังจากอ่านข้อความนั้น
เวลาเกือบตีหนึ่งวินมันก็ขึ้นมาหาที่ห้อง เพราะฉันทำคีย์การ์ดให้อีกอันเลยไม่ต้องลงไปรับ
"ทำไมไม่ไปล่ะวันนี้วันเกิดฉันนะ" เขาพูดขึ้นทันทีที่ฉันเปิดประตูให้
"..."
"เงียบทำไม งอนอะไร" วินถามแล้วก้มลงมามองใบหน้าฉันใกล้ ๆ แต่ฉันกลับผลักเขาออกอย่างเสียอารมณ์
"ไม่อยากไปเจอภาพบาดตา"
"อะไร กับลี่เหรอ ไม่ได้มีอะไรนะ" เขาพูดขึ้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันหันไปมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ น้ำตาเริ่มคลอออกมาเกาะขอบตา ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ หันหน้ากลับมาแล้วก้มมองมือบอบบางของตัวเองที่กำไว้แน่น
"นายคิดยังไงกับฉันเหรอวิน"
"..." วินนิ่งเงียบเมื่อเจอกับคำถามของนั้
