EP2
1093 คำ
EP2
วันต่อมา
ฉันมาถึงมหาวิทยาลัยก็มองหาเป้าหมายสุดหล่อของฉัน ก็เห็นว่าเขากำลังเดินเข้ามาพอดี
"ตัวเอง กินไรมายัง" ฉันเดินไปตีคู่กับเขาแล้วเดินเข้ามาด้านในพร้อมกัน เขาหันมามองหน้าฉันแค่แป๊บเดียวก็หันกลับไปมองข้างหน้า
"ยัง"
"ไปหาอะไรกินกันไหมคะ" ฉันหันไปถาม อีกทั้งยังก้าวขาฉับๆ พยายามเดินให้ทันเขา จะรีบเดินอะไรปานนั้น
"ไม่
"ไปเถอะค่ะ" ฉันคว้าแขนเขาแล้วออกแรงดึงให้เขาเดินตามมา
"นี่เธอ...ปล่อย" เขารั้งตัวไว้แล้วพยายามแกะมือฉันออก
"ไม่เอา ไม่ปล่อย ไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนเค้าหน่อยน๊า" ฉันส่งสายตาออดอ้อนเขา แล้วออกแรงดึงแขนเขาอีกครั้ง
"เฮ้อออ" เขาถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วยอมเดินตามฉัน
ฉันผ่อนแรงลงแล้วเลื่อนมือลงมาจับมือเขาแทน หูว มือนุ่มเหมือนกันนะเนี่ย
ฉันเดินเข้ามาที่มินิมาร์ท ที่อยู่ใกล้ๆ สายตานับสิบคู่จ้องมองมาที่ฉัน บางคนก็หันไปซุบซิบกับเพื่อน บางคนก็มองเหยียด เอิ่ม แบบนี้ฉันก็เกร็งนะ
ฉันชะงักขาไม่กล้าเดินเข้าไป ทำไมพวกเขามองฉันเหมือนเป็นตัวประหลาดแบบนั้นล่ะ
ฉันกวาดสายตามองหน้าแต่ละคนที่จ้องมา แล้วเงยหน้าขึ้นมองพี่คิม เขาก็มองไปที่ผู้คนเหล่านั้นนิ่งๆ แล้วก้มลงมองหน้าฉัน
"จะเข้าไปก็รีบหน่อย" เขาเอ่ยออกมา พี่คิมพูดยาวๆ ได้แล้ว ดีใจจัง -_-
"ไม่กล้าแล้วค่ะ" เจอสายตาของแต่ละคนเข้าไป ฉันก็ก้าวขาไม่ออกแล้ว
พี่คิมส่ายหัวเล็กน้อยแล้วเขาก็เป็นฝ่ายดึงฉันให้เขาไปในมินิมาร์ท ฉันหยิบขนมปังที่มีไส้หมูหยองมา 2ชิ้น นม 2กล่อง แล้วเดินไปจ่ายเงิน
แต่ฉันเปิดกระเป๋าสตางค์ออกมา มีแบงค์สีเขียวอยู่ใบเดียว ตายแล้ว ลืมกดเงิน
"ฮึ" ฉันเงยหน้าขึ้นหาต้นเสียงก็เห็นว่าเขากำลังมองกระเป๋าสตางค์ฉันอยู่
พี่คิมปล่อยมือฉันแล้วหยิบกระเป๋าสตางค์ตัวเองออกมา ก่อนจะดึงแบงค์สีแดงออกมาจ่าย
"แหะ ๆ ขอบคุณค่ะ"
ฉันรับของมาไว้ในมือ แล้วเดินตามหลังพี่คิมออกจากมินิมาร์ท กลับมาที่ตึกคณะวิศวะ
"อะ ของตัวเอง" ฉันส่งขนมปังและนมให้พี่คิม
"หลอกไปจ่ายเงิน" เขารับไว้แล้วตอบกลับมา
"เปล่าสักหน่อย เค้าแค่ลืมกดเงินมา"
"ฮึ"
พี่คิมเดินแยกออกไป ไปนั่งที่โต๊ะประจำของพวกเขา ฉันก็มานั่งรอแพรวที่เดิม เพิ่มเติมคือขนมปังและนมกล่อง คิกๆ ถึงจะผิดคิวเพราะลืมกดเงิน แต่ก็แอบฟินอยู่นะ ><
ตอนเย็น
"พี่น้ำขิง ไปอยู่กับพี่อาร์ม ทำตัวดีๆ อย่าดื้ออย่าซนล่ะ" ฉันกินไปพูดไป พี่น้ำขิงน่ะเก็บของเตรียมพร้อมไปอยู่กับพี่อาร์มแล้ว
"ยัยน้ำอุ่น! พี่ไม่ใช่เด็กนะ" พี่น้ำขิงหันมาดุฉัน
"อ้าวเหรอ" ฉันตอบกลับไปแล้วฉีกยิ้มหวานๆ ให้พี่สาวคนสวย
"ฮ่าๆ น้ำขิงไม่เด็กจริงๆแหละ" พี่อาร์มเอ่ยขึ้นมา
"กินๆ ไปได้แล้ว" สีหน้าพี่น้ำขิงแดงระเรื่อ เขินอะไรอะ งง ฉันมองหน้าพี่อาร์มและพี่น้ำขิง ที่ต่างฝ่ายต่างหน้าแดง เขินอะไรกันวะ แค่นี้ก็เขินเหรอ
ฉันงงกับเขาสองคนก็เลยเลิกสนใจ แล้วหันไปดูละครดีกว่า ฟินกว่าเยอะ
"พี่น้ำขิง น้ำอุ่นขอขับรถไปเรียนเองนะ" ฉันเอ่ยขึ้นมา อยู่คนเดียวแล้วเอารถไปเรียนดีกว่า พี่น้ำขิงจะได้ไม่ต้องคอยมารับมาส่ง
"ขับได้แน่นะ"
"แน่นอนค่ะ" ขับรถแค่นี้ จิ๊บๆ น้ำอุ่นซะอย่าง
"ถ้างั้นก็ได้ มาๆ มากอดหน่อย" พี่น้ำขิงอ้าแขนออก ฉันรีบพุ่งเข้าไปกอดทันที
พี่น้ำขิงก็ออกไปกับพี่อาร์ม ฉันอยู่คนเดียว ก็จัดนั่นทำนี่อะไรเรื่อยเปื่อย ก่อนจะนอนก็ส่งไลน์ไปบอกฝันดีพี่คิมก่อน คิกๆ
~ LINE ~
-KIM-
NAMAUN : ฝันดีนะคะ
เขาเปิดอ่านทันทีที่ฉันส่งไป แต่เขาไม่ได้ตอบกลับมา ก็ไม่เป็นไรแค่ยังไม่บล็อกก็ดีใจแล้ว
หลังจากนั้น ฉันเจอพี่คิมทุกวัน เดินไปทักทายทุกวัน และเขาก็นิ่งใส่ฉันทุกวัน บางวันก็เอ่ยปากไล่ -*- เป็นแบบนี้มาเกือบเดือน จนกระทั่งเย็นวันนี้...
ฉันเดินตามหลังพี่คิมมา พยายามจะเดินให้ทันเขา แต่เขาขายาว ฉันเดินตามไม่ทันสักที จนใกล้จะถึงรถเขา ก็เห็นพี่ลูกปลายืนรอเขาอยู่แล้ว
"คิมคะ ไปส่งลูกปลาด้วยนะคะ"
"อืม" พี่คิมเดินไปที่ฝั่งคนขับ เขาชะงักเมื่อหันมาเห็นฉัน แต่เขาก็เข้ารถ ยัยพี่ลูกปลาก็ขึ้นตามไป แล้วเขาทั้งคู่ก็ออกไปด้วยกัย
ฉันรีบเดินมาที่รถตัวเองแล้วขับรถตามสองคนนั้นไป จนรถมาจอดที่คอนโดแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมือง
พี่คิมเดินเข้าไปในคอนโดพี่ลูกปลาด้วย ฉันก็เลยจอดรถรอหน้าคอนโด
2ชั่วโมงผ่านไป
ฉันชะเง้อมองเข้าไปด้านใน ทำไมเขาเข้าไปนานขนาดนี้ หรือเขา2คนจะคบกันแล้ว ฉันอกหักแล้วเหรอ ในใจมันหน่วงแปลกๆ
"ตัวเอง ทำไมขึ้นไปนานจัง" พอเห็นพี่คิมเดินออกมา ฉันก็รีบลงจากรถแล้วเดินเข้าไปถามเขา
"เธอตามฉันมาเหรอ"
"ใช่ เค้าตามมา เค้าเห็นตัวเองขึ้นห้องไปกับพี่ลูกปลา"
"..." เค้ามองหน้าฉันนิ่งๆ ไม่ปริปากพูดอะไรออกมา
"ตัวเองคบกับพี่ลูกปลาเหรอ" ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ถามเอาคำตอบไปเลยดีกว่า ถ้าจะต้องอกหักก็ต้องยอมรับให้ได้ฉันถาม
"..." ยังคงเงียบ เขาไม่ตอบ สมองฉันคิดไปต่างๆ นาๆ ในใจมันหน่วงมากขึ้น
"งั้นเค้ากลับก่อนนะ ขับรถดีๆนะตัวเอง" ฉันฝืนยิ้มและหันหลังให้เขา
"ยังไม่ได้คบ" เขาเอ่ยขึ้นมา
ฉันไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มให้เขา 'ยังไม่ได้คบ' แต่ต่อไปก็อาจจะคบ มาอยู่ด้วยกันตั้งนานสองนานแบบนี้ จะให้คิดยังไงล่ะ
- ผู้เขียน
