เสียงโหวกเหวกโวยวายที่ดังแว่วมาแต่ไกลทำให้ท่านโหวผุดลุกขึ้นยืน เขาเห็นเสี่ยวซานเดินนำหน้าเข้ามา ข้างหลังนางยังมีสาวใช้ตามเข้ามาอีกหลายคน คนแรกเป็นเสี่ยวถงที่อุ้มเป๋าเป่าไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าชราของท่านโหวแย้มยิ้มอย่างยินดี เป๋าเป่าช่างน่ารักเหลือเกิน ดูราวกับฉีหลินน้อย เขาก้าวขึ้นหน้าไปหาหลานชายโดยไม่รู้ตัว ลืมหยิบกระทั่งไม้เท้าเสียด้วยซ้ำ เบื้องหลังเสี่ยวถงแม่นมอุ้มเป้ยเป้ยตามมา ท่านโหวเห็นเด็กชายมัดจุกกลางกระหม่อมดวงหน้ากลมยุ้ยน่ารัก หล่อเหลาหาใดปาน ใบหน้าชราก็เบ่งบานจนแทบปริ พึมพำกับตัวเองเบาๆ
"ฝาแฝดชาย...ช่างโชคดีจริงๆ พวกเขาน่ารักเหลือเกิน"
ท่านโหวยังพูดไม่ทันจบ แม่นมอีกคนก็เดินตามเข้ามา ในอ้อมอกของนางมีทารกหญิงอ้วนท้วน ใบหน้างดงามอย่างยิ่ง ท่านโหวถึงกับตกตะลึงอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกสักคำ
เนี่ยซวงเห็นอาการของท่านผู้เฒ่าก็ลอบขันในใจ ตอนแรกที่รู้ว่าได้แฝดสามนางยังประหลาดใจไม่น้อย ท่านผ
