คืนวันถัดมา เนี่ยซวงกำลังอาบน้ำอยู่ ท่านแม่ทัพก็บุกเข้ามาถึงในห้อง
“เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ! ท่านแม่ทัพ ฮูหยินน้อยกำลังอาบน้ำ”
เสี่ยวถงเอ่ยห้ามอย่างร้อนรน ทว่าเสียงฝีเท้าหนักย่ำเข้ามาใกล้ เนี่ยซวงส่งสายตาให้เสี่ยวซานรีบหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมจะขึ้นจากน้ำ ทว่ายังไม่ทันจะได้ขยับ ประตูห้องก็เปิดขึ้นก่อน
สีหน้าของซ่งฉีหลินมืดครึ้ม เขายืนจังก้าอยู่ตรงนั้น มองนางด้วยสายตาเปี่ยมโทสะ
“เนี่ย-ซวง!”
เขาเอ่ยเน้นเสียงหนัก เนี่ยซวงพยักหน้าให้เสี่ยวซานออกไปก่อน ในห้องยังคงกรุ่นไปด้วยไอน้ำและกลิ่นดอกไม้หอม พอประตูปิดลง นางจึงหันมาเอ่ยกับเขาน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยสบายอารมณ์
“ท่านแม่ทัพมาถึงที่นี่ มีธุระเร่งด่วนอะไรหรือ”
เขายืนกำหมัดแน่นอยู่หน้าอ่างอาบน้ำ จ้องมองใบหน้างดงามของผู้เป็นภรรยาผ่านหมอกควันเลือนลาง เห็นท่าทางเฉยเมยนางนางก็ยิ่งโมโห
“เนี่ยซวง ถึงเจ้าไม่คิดจะไปงานเลี้ยงก็ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้!”
“วิธีไ
