เดิมทีคังอ๋องคิดจะช่วยพูดให้ใต้เท้าหวังด้วยเห็นว่าเป็นคนคุ้นเคย แต่เมื่อได้ฟังคำพูดของซ่งฉีหลินก็ฉุกคิดได้ว่าการกระทำเช่นนั้นยิ่งเป็นการตอกย้ำความเป็นอภิสิทธิ์ชนของเหล่าขุนนาง หากเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่งมีหรือจะไปขอความเมตตาจากใครได้ การกระทำของฮูหยินหวังในวันนี้ไม่ไว้หน้าเนี่ยซวงแม้แต่น้อย สมควรที่จะได้รับบทเรียนจากซ่งฉีหลิน ใต้เท้าหวังเองก็เสวยสุขอยู่ในแวดวงขุนนางมานาน เก็บงำทรัพย์สมบัติไว้จำนวนมาก ต่อให้ออกจากราชการไปก็ไม่ลำบาก แม้ใต้เท้าหวังจะส่งสายตาอ้อนวอน คังอ๋องก็นิ่งเฉย
หวังฮูหยินเป็นลมไปแล้ว หวังซูเลี่ยเข้าไปประคองมารดา คราวนี้นางร้องไห้จริงๆโดยไม่มีจริตมารยาอีก ดูแล้วน่าเวทนานัก เนี่ยซวงกำลังจะเอ่ยปากขอซ่งฉีหลินให้เขาปล่อยครอบครัวนี้ไป แต่ชายหนุ่มเอ่ยกับคุณชายหวังผู้เป็นบุตรชายคนโตขึ้นเสียก่อน
"จะว่าไปเห็นแก่ที่เจ้ากล้ารับผิด ข้าจะไม่ตัดอนาคตเจ้า ให้ตระกูลเจ้าไปสอบเป็นขุน
