คืนนั้นเนี่ยซวงไล่ให้ท่านแม่ทัพกลับไปนอนที่วังของคังอ๋อง ซ่งฉีหลินตีหน้าเศร้า แต่คราวนี้เนี่ยซวงไม่ใจอ่อนแม้แต่น้อย
ขืนใจอ่อนคืนนี้นางก็ย่ำแย่สิ!
"ไปเถอะ ท่านมาเป็นแขกของผู้อื่น ทำเช่นนี้จะเสียมารยาทเอาได้"
เนี่ยซวงไม่คิดจะบอกเขาเรื่องที่คังอ๋องดูจะมีท่าทีกับนาง จะบ้าเรอะ! หากทำเช่นนั้นก็เท่ากับหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ มิสู้ให้เขาไปรับรู้เองดีกว่า!
เรื่องนี้ซ่งฉีหลินก็รู้อยู่แล้ว นึกไม่ถึงว่าสตรีที่อู่เชียนหลงใหล ถึงขั้นขอให้เขาช่วยดู จะเป็นภรรยาของเขาเอง! มิหนำซ้ำเขาเพิ่งโกหกสหายไปว่านางอยู่ชายแดน ชายหนุ่มยกมือขึ้นกุมขมับ ยังไม่อยากกลับไปเผชิญหน้ากับสหาย
"อ้อ! อีกเรื่องหนึ่ง"
เนี่ยซวงกล่าว ดวงตาวาบไปด้วยประกายโทสะ
"มีพ่อค้าคนหนึ่งในเมืองหวงจิ่ง ยกพวกมาที่โรงน้ำชา กล่าวหาว่าข้าเล่นชู้กับหวังตงพัว"
สีหน้าของซ่งฉีหลินมืดครึ้มขึ้นมาทันที ท่าทางราวกับจะไปเอาชีวิตของคนผู้นั้น รังสีอำมหิตแผ่ซา
