เถ้าแก่เนี้ยสายลุย

1. ในร่างใหม่

เนี่ยซวงนึกว่าเรื่องพวกนี้มีแต่ในนิยาย

นางผู้ได้รับพรสวรรค์ด้านการค้าขายจากบิดา แค่ทำงานหนักจนหลับคาโต๊ะ

กลับตื่นขึ้นมาในร่างใครก็ไม่รู้ มิหนำซ้ำยังอยู่ในคืนเข้าหอ!

เนี่ยซวงเหลียวซ้ายแลขวา ไม่ใยดีผ้าคลุมหน้าที่โยนทิ้งไว้บนเตียงแม้แต่น้อย บนโต๊ะยังมีสุราอาหารเต็มไปหมด แต่ตอนนี้ต่อให้ท้องหิวนางก็ไม่สนใจ นางกำลังอยากรู้ว่าสถานการณ์บ้าๆ ตรงหน้ามีใครกำลังเล่นตลกกับนางกันแน่!

แต่เสียงฝีเท้าหนักที่ใกล้เข้ามาทำให้เนี่ยซวงแน่ใจว่านี่ไม่ใช่ความฝัน!

พระเจ้า…นางกำลังจะเผชิญหน้ากับคนเป็นๆ แถมคนนั้นยังเป็นเจ้าบ่าวของนางด้วย!

ไม่มีที่ให้นางหลบได้แล้ว มีแต่จะต้องเผชิญหน้าเท่านั้น

เอาเถอะ! ถ้านางอธิบายให้เขาฟังว่านางย้อนเวลามาจากอนาคตเขาก็จะเข้าใจและปล่อยนางไปใช่ไหม..

ฝันไปน่ะสิ!

ขืนพูดความจริงมีหวังได้ถูกจับถ่วงน้ำแน่!

พอได้เห็นหน้าคนที่เปิดประตูเข้ามา เนี่ยซวงก็รู้ว่านางคิดถูกแล้ว

เจ้าบ่าวคนนี้หน้าตาบอกบุญไม่รับ สายตาเย็นชาราวกับฆาตรกร มองนางอย่างกับนางไปฆ่ามารดาของเขามาอย่างนั้นแหละ เนี่ยซวงฝืนยิ้มให้เขาจนปากกระตุก ให้ตาย! คนจิตแข็งอย่างนางเห็นสายตาเขาแล้วแทบจะแข็งเป็นหินไปเลย กระนั้นสายตานางก็ยังอุตส่าห์เก็บรายละเอียดว่าเขาหล่อเหลาขนาดไหน ตัวก็สูงจนแทบจะชนกรอบประตู

"สะ..สะ..สะ..สวัสดี"

บ้าไปแล้ว! นี่ใช่คำทักทายของเจ้าสาวเจ้าบ่าวในห้องหอหรอ นางยืนหราอยู่กลางห้อง มิหนำซ้ำผ้าคลุมหน้าก็ไปไหนแล้วไม่รู้ เขาจะโกรธที่นางไม่ทำตามธรรมเนียมหรือเปล่านะ

เจ้าบ่าวปิดประตูดังปังทำเอาเนี่ยซวงสะดุ้งโหยง โอ๊ยยย ทำไมโชคชะตาต้องเล่นตลกเอานางมาทิ้งไว้ในสถานการณ์แบบนี้นะ บรรดาสาวใช้หายไปไหนหมด ไม่ใช่ว่านิยายย้อนเวลาต้องฟื้นขึ้นมาโดยมีสาวใช้คู่ใจอยู่ข้างๆ คอยให้ข้อมูลไม่ใช่หรอ ทำไมนางต้องเจอคนบ้าแบบนี้เล่า! เนี่ยซวงได้แต่คร่ำครวญแต่ดูเหมือนนางจะไม่มีเวลาแล้ว เขาเดินตรงเข้ามาไม่สนใจจะดื่มสุรามงคลสักนิด

นางเองก็ไม่อยากดื่มเหมือนกัน ใครจะอยากดื่มกับคนแปลกหน้า

นางก้าวถอยหลังไปจนชิดขอบเตียงก่อนจะล้มลงนั่ง เสียงขลาดๆ ของสาวใช้ดังมาจากนอกห้อง

"ท่านแม่ทัพจะให้บ่าวเข้าไปช่วยคุณหนู...เอ้อ..ฮูหยินผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือไม่เจ้าคะ"

โอ๊ะ! เป็นแม่ทัพเสียด้วย...

"ไสหัวไป!"

เขาตวาดน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ เนี่ยซวงตาโต คืนเข้าหอมีคนอารมณ์เสียขนาดนี้ด้วยหรือ นางอดยกมือขึ้นลูบใบหน้าไม่ได้ หรือว่าร่างนี้...จะอัปลักษณ์จนเขานึกรังเกียจ

เนี่ยซวงยังไม่ทันได้คำตอบเขาก็ผลักนางนอนลงกับเตียงแล้วตามขึ้นมาประกบ เครื่องประดับศีรษะยังไม่ได้ถอดออกรั้งเส้นผมจนนางรู้สึกเจ็บ เนี่ยซวงนิ่วหน้าหลุดเสียงร้องแผ่ว

เขาชะงักไปนิดหนึ่ง ใบหน้าที่ชะโงกอยู่เหนือร่างนางโน้มเข้าใกล้ ตาสบกันโดยไม่ตั้งใจ

หล่อชะมัด...

เนี่ยซวงได้แต่นึกชมในใจ แต่สิ่งที่เขาต่อมาทำให้นางก่นด่าในทันที

หมับบบบบบ

มือใหญ่นั่นกำลังจับหน้าอกนาง

"ไอ้คนบ้ากาม! ออกไปนะ!"