“เลิกเถอะ เดินออกมา แล้วแกก็เลิกรักพี่เขาด้วย” พราวฟ้าเล่าทุกอย่างให้ริสาฟังภายในร้านกาแฟในโรงพยาบาล ริสาที่ดูจะอารมณ์เสียและขอขึ้นเมื่อได้รับรู้เรื่องบางส่วนจากพราวฟ้า
“ฉันก็ออกเดินออกมาแต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีเงินคืนพี่คินเลย” ดวงตาแดงก่ำบวมบูดที่ผ่านจากการร้องไห้อย่างหนักหน่วง
“เท่าไหร่เงินที่ต้องคืนพี่เขา”
“ห้าสิบล้าน”
“ห๊ะ!!ห้าสิบล้าน” ริสาอุทานเสียงดังเมื่อได้รับรู้ยอดเงินที่พราวฟ้าต้องหามาคืนอคิน ยอดเงินจำนวนมหาศาลแต่สำหรับคนอย่างอคินไม่ได้มากมายเท่าไหร่นัก
“ฉันควรจะทำยังไงดีแก”
“ห้าสิบล้านนะยัยพราว ไม่ใช่ห้าสิบบาท” ริสาเองก็ไม่ได้มีเงินเยอะมากมายขนาดนั้น อยากจะช่วยเพื่อนแต่เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้มากได้แต่ปลอบประโลมเพื่อนรักและเป็นกำลังใจให้กับพราวฟ้าเท่านั้น
“ตอนนี้ฉันกำลังเร่งทำธุรกิจอยู่”
“ยืมกรณ์ก่อนไหม ถ้าแกอยากออกจากชีวิตผัวนิสัยเสียแบบนั้น” .
“ยัยริสา ห้าสิบล้านนะเว้ย”
“
