หลังจากพราวฟ้าแยกย้ายจากเพื่อนรักของตัวเอง เธอรีบขับรถจากห้างกลับมาที่บ้าน เพื่อเตรียมอาหารเย็นให้กับอคินดั่งเช่นทุกวัน
ร่างเพรียวเดินถือกระเป๋าเข้าไปภายในบ้านที่เงียบสงัด อคินยังคงไม่กลับบ้าน พราวฟ้าถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่เพื่อระบายความอัดอั้นภายในใจ
เธอเดินตรงไปยังห้องครัวของบ้านไม่รอช้า เพราะวันนี้เธอกลับมาช้ากว่าปกติเนื่องจากติดเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมาหลายเดือน
ร่างบางยืนปอกหอมหัวใหญ่ด้วยแววตาเหม่อลอย ภาพอคินเดินเคียงข้างผู้หญิงคนหนึ่งยังติดตาของเธออยู่ เธอเองยอมรับได้ว่าแอบอิจฉาผู้หญิงคนนั้นไม่น้อยที่ได้เดินเคียงข้างอคินแบบนั้น ทั้งที่เธอแต่งงานกับเขาแต่ก็ไม่เคยเดินเคียงข้างเขาเลยสักครั้ง
“ทำอะไร?” เสียงเข้มของอคินเอ่ยทักพราวฟ้า เมื่อเห็นเธอยืนเหม่อทั้งที่ในมือยังจับมีดอยู่ ตั้งแต่เขาเดินเข้ามาภายในบ้านก็ไม่เห็นเธอเดินออกไปรับเหมือนเช่นเคย ทำให้เขาต้องรีบเดินเข้ามาภายในห้องครัวมาดู
