ร่างบางเดินออกจากห้องนอนด้วยอาการร้อนเผ่าบนใบหน้าสวย แก้มเนียนใสเริ่มซีดลงอีกครั้ง ไอ้ร้อนจากลมหายใจเข้าออก รับรู้ได้ถึงอุณหภูมิในร่างกาย
พราวฟ้าเดินเข้ามาภายในห้องครัว เธอตั้งสติก่อนหยิบจับอุปกรณ์ทำอาหารง่าย ๆ สองสามเมนูให้กับอคินที่เดินหายเข้าไปในห้องตั้งแต่เดินเข้ามาเรียกเธอ เธอตั้งใจทำอาหารจนเสร็จและเดินขึ้นไปตามเขาให้ลงมาทานข้าว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“พี่คินคะ พราวทำอาหารเย็นเสร็จแล้วนะคะ” น้ำเสียงที่เริ่มแหบแห้งของพราวฟ้าเอ่ยเริ่มอคินผ่านประตูบานใหญ่ ไม่นานประตูนั้นก็บอกออกมาพร้อมกับร่างสูงของอคินในชุดเสื้อยีดและกางเกงยีนสีดำเหมือนวัยรุ่นกำลังจะออกไปท่องราตรี
“โทษที พอดีฉันมีนัดแล้ว” ร่างสูงของอคินเดินออกจากห้อง ผ่านพราวฟ้าไป พร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดีเดินลงบันไดบ้านไป
ดวงตากลมโตหันกลับไปมองตามแผ่นหลังของอคิน ใบหน้าสวยซีดเผือดยากจะคาดเดาอารมณ์และความคิดของเธอ
พราวฟ้าเดินลงจากชั้นสองข
