งามเด่นกลับมานอนค้างคืนที่บ้าน พรชีวันโทรบอกพ่อว่าเธอป่วย ดังนั้นในชั่วโมงถัดมาหลังจากเพื่อนสาวกลับออกไปเรียนคาบสุดท้าย เธอที่ยังไม่ทันนอนหลับสนิทดีก็ลืมตามาเห็นพ่อ ท่านวิ่งหน้าตาตื่นตระหนกโผล่พรวดพราดเข้ามาหาจนถึงเตียง โดยมีคุณหมอเดินตามมาไม่ห่าง หน้าคุณหมอมีรอยยิ้มประดับ อาจคงเข้าใจต่อความรู้สึกของผู้เป็นพ่อคนแม่คนดี
“ลูกสาวผมเป็นอะไรหรือครับ”
พ่อรีบหันไปถามรายละเอียดอาการลูกสาวจากคุณหมอผู้หญิง สีหน้าผ่อนคลายลงเล็กน้อย ตอนคุณหมอเล่าถึงอาการโดยรวม ท้องว่าง พักผ่อนน้อย ร่างกายอ่อนเพลียคล้ายกับการออกกำลังกายมามากเกินขอบเขต รายละเอียดส่วนหลัง ทำเอางามเด่นกระบอกตาร้อนผ่าว หากก่อนน้ำตาจะไหลซึมใบหน้าห่วงใยเกินกว่าใครก็ชะโงกเข้ามาใกล้ งามเด่นยิ้มเซียวให้ท่าน
“พ่อ...เด่นแค่เป็นลม”
“ถ้าน้ำเกลือหมดกระปุก คุณพ่อสามารถพาลูกสาวกลับบ้านได้เลยนะคะ เดี๋ยวคุณหมอเข้ามาเอาสายน้ำเกลือออกให้”
“ขอบคุณ
