24
แม้สัมผัสของคนที่เธอรักจะวาบหวาม แต่เขากำลังละเมอเรียกชื่อหญิงอีกคนหนึ่ง เธอใช้จังหวะที่เขาเลื่อนใบหน้าไปที่ซอกคอ ผลักร่างเขาสุดแรง ร่างของจอมไตรที่จมอยู่กับความฝันอันแสนสุขล้มลงไปบนพื้นไม้ของห้อง ความเจ็บตรงสะโพกหนาทำให้สติของเขากลับคืนมา มองดวงหน้าของรุ้งกานดาที่อาบไปด้วยน้ำตา นั่งอยู่บนเตียงของเขา เขาจึงรู้ว่าคนที่จูบนั้นไม่ใช่อัลลิยาและไม่ได้เป็นความฝันด้วย
“รุ้ง...พี่...พี่ขอโทษ...พี่ไม่ได้ตั้งใจ”
จอมไตรพูดเหมือนคนลิ้นพันกัน ฟังไม่ได้ศัพท์ ความตกใจแทรกทุกพื้นที่ในความรู้สึก นึกก่นดาตนเองกับการกระทำที่เกิดขึ้น แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็ตามที ยิ่งเห็นน้ำตาของรุ้งกานดา จอมไตรยิ่งรู้สึกผิด แต่ก็ทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งอึ้งอยู่ตรงนั้น
รุ้งกานดาร้องไห้โฮ มือบางปิดปากไว้แน่นก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องนอนของจอมไตรทันที เป็นน้ำตาแห่งความเสียใจที่มากกว่าครั้งไหนๆ ความเจ็บปวดที่รู้ว่า คนที่ตัวเองรั
