10
1226 คำ
10
แล้วอัลลิยาจะยอมได้หรือ
“แล้วคุณไม่คิดถึงพ่อของคุณบ้าเหรอ ไม่คิดเหรอว่าคุณลุงจะรู้สึกยังไง ถ้าคุณทำอะไรแม่ของยา อย่าลืมสิว่าตอนนี้แม่ของยาเป็นเมียของพ่อคุณ” เธอยังหาทางให้เขาคลายความตั้งใจ แม้ว่าสิ่งที่ตนเองหวังจะน้อยนิดก็ตาม
“ก็อย่างที่ฉันพูดไปเมื่อกี้นี้ ฉันจะคิดทำไม ตอนที่คุณพ่อมีแม่เธอ คุณพ่อยังไม่คิดถึงแม่ของฉันแล้วตัวฉันเลย ดีซะอีก คุณพ่อจะได้รู้ซะทีว่า การที่เสียคนที่ตัวเองรักมันเจ็บปวดแค่ไหน”
“...” ไม่มีคำพูดใดไหลผ่านเรียวปากสวยสั่นระริก เพราะอัลลิยากำลังตกอยู่ในห้วงความคิดและการตัดสินใจ
“คิดให้ดีนะ เธอต้องคิดให้ดีๆ เพราะโอกาสที่ฉันหยิบยื่นมันมีแค่ครั้งเดียว เธอจะเลือกให้แม่เธอตายตามแม่ของฉัน หรือจะให้แม่เธออยู่เป็นสุขกับคุณพ่อของฉัน แล้วที่ฉันพูดมาทั้งหมด ฉันไม่ได้ขู่ ฉันพูดจริงทำจริง ฉันแค่โทรไปสั่งงานลูกน้องกริ๊งเดียว แม่เธอก็จะหมดลมหายใจ”
เมื่อเห็นว่าอัลลิยานิ่งเงียบ เขาจึงย้ำเตือนให้สมองน้อยๆ ของเธอทำงานเร็วขึ้น ว่าจะต้องเลือกทางใด แล้วคำพูดของกล้าตะวันก็เปรียบเสมือนแรงผลักดันให้เธอตัดสินใจโดยไม่ต้องคิดไตร่ตรอง
“ยายอมแล้ว...แต่คุณกล้าอย่าทำอะไรแม่ยานะคะ” เธอพูดทั้งน้ำตาที่ไหลอาบลงมาอย่างไม่ขาดสาย
“ไม่ทำหรอก ถ้าเธอเป็นเด็กดีของฉัน ไม่ดื้อไม่รั้น ไม่ขัดใจ”
เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มเยือกเย็น ไร้ความเมตตา เธอพยักหน้ารับคำพูดของเขา และได้เห็นรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมของกล้าตะวัน ที่เห็นแล้วชาวาบไปทั้งตัว
ไม่กี่อึดใจต่อมา ริมฝีปากหนาได้รูปของกล้าตะวันก็ปิดทับกลีบปากนุ่มของอัลลิยาที่เขาจำได้เป็นอย่างดีว่า รสชาติชวนเสน่หามากแค่ไหน แน่นอนที่เขาจะดื่มด่ำกับริมฝีปากคู่นี้ เจ้าของเรียวปากปล่อยให้เขาทำทุกอย่างตามอำเภอใจ ให้เขาชักนำเธอเข้าสู่ห้วงพิศวาสที่ไม่ปรารถนา
กล้าตะวันบดจูบเรียวปากสาวหนักๆ คล้ายกับลงโทษ ก่อนจะสอดลิ้นอันเร่าร้อนเข้าไปในโพรงปากหวานกระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็กที่ไม่ประสาในเรื่องนี้ แต่ก็ทำให้กายชายถึงกับสั่นเมื่อเธอพลิกลิ้นหนีคล้ายหวาดกลัว ทว่ากล้าตะวันก็ใช้ความช่ำชองต้อนเธอสำเร็จ โรมรันลิ้นจนเธอหัวหมุน ความคิดความอ่านถดถอย
ดูเหมือนว่ากล้าตะวันจะมอบจุมพิตหวานล้ำให้กับอัลลิยา เพราะเขาจูบเธออย่างนุ่มนวลและทะนุถนอม ไร้ความหยาบกระด้างเหมือนกับครั้งแรก แต่นั่นเพียงชั่วครู่ เนื่องจากเขาลงน้ำหนักการจูบเป็นบดขยี้จนปากสาวร้าวระบม น้ำตาหยดไหลเป็นทาง มือทั้งสองข้างจิกลงบนที่นอนแน่น ระงับความเจ็บปวดไว้เต็มที่ ท่องในใจว่าต้องทนเพื่อบุพการีอันเป็นที่รัก
ไม่เพียงแค่ปากและลิ้นที่กำลังรุกเร้าอัลลิยา มือใหญ่ก็กำลังทำหน้าที่บางอย่าง เขาดึงชายเสื้อเชิ้ตออกจากกระโปรงสั้นพอดีเข่า ก่อนจะถลกมันขึ้นสูงจนเห็นทรวงอกสวยที่อยู่ในกรวยสีหวาน มือแข็งแรงนาบลงบนดอกบัวทันควัน ขยำเบาๆ ในคราแรกจากนั้นจึงเพิ่มน้ำหนักเป็นขยำจนเธอร้าวไปทั้งทรวง ไม่นานนักมือใหญ่ก็เลื่อนไปทางแผ่นหลังของอัลลิยาเพื่อจัดการกับตะขอยกทรงให้คลายออกจากกัน พอสมใจมือแกร่งก็เลื่อนมาทางด้านหน้า ขยับบราเซียขึ้นไปด้านบนปลดปล่อยบงกชงามอร่ามตา ต่อมาก็เคล้นคลึงเนื้อแท้ของความนุ่มหยุ่นดุจสปริงที่เด้งรับการฟอนเฟ้นได้อย่างดีเลิศ
อัลลิยายอมรับชะตากรรมของตัวเอง ความสาวของตนกำลังถูกพรากจากคนที่ไม่เห็นคุณค่าของสิ่งนั้น โลกที่เคยสดใสกำลังถูกเมฆสีดำทะมึนปกคลุม มองไม่เห็นแม้แต่แสงรำไร แต่มันก็คุ้มกับชีวิตของนารถวลัยที่เธอยอมแลกได้แม้แต่ชีวิต เพียงแค่ความบริสุทธิ์ที่หวงแหน มีหรือที่เธอจะยอมแลกไม่ได้
กล้าตะวันรู้สึกพึงพอใจกับทรวงอกสาวขนาดพอดีมือที่เขาคลึงเคล้าบ้าง ออกแรงบีบหนักมือบ้างมากเหลือเกิน เขาไม่คิดว่าภายใต้รูปร่างบอบบางจะซ่อนรูปได้ถึงเพียงนี้ ยิ่งบีบขยำก็ยิ่งเมามัน ขยุ้มไม่ถอยห่าง เพลิดเพลินจนเขาไม่ปรารถนาจะละมือ เฉกเช่นเดียวกับต้องการลิ้มลองปลายถันจนเนื้อตัวสั่น กล้าตะวันไม่คิดเลยว่า ร่างกายของลูกศัตรูจะทำให้เขาร้อนรุ่มได้มากถึงเพียงนี้ แต่เขาไม่มีวันหลงใหลในตัวเธอแน่นอน เขาจะต้องทำให้เธอเจ็บ ไม่ใช่ให้มีความสุข คิดได้ดังนั้นมือใหญ่ก็ขยำความอวบนุ่มหยุ่นเต็มแรง จนเกิดรอยแดงของฝ่ามือทับซ้อนอกอวบ
จุมพิตยาวนานของกล้าตะวันกำลังทำให้อัลลิยาหายใจหายคอไม่สะดวก เหมือนคนกำลังจะสำลักน้ำ ต้องการอากาศเข้ามาในปอด เธอจึงดิ้นไปมาแล้วเหมือนเขาจะรู้ กล้าตะวันผละห่างกลีบปากสาวทันที เลื่อนใบหน้าต่ำลงไปยังกลางลำตัวที่มีมือทำหน้าที่ไม่หยุด
“อืม...คุณกล้า” เธอร้องออกมาด้วยความกระสันซ่าน เมื่อสัมผัสกับความร้อนชื้นในช่องปากของกล้าตะวันที่ดูดกลืนยอดถันของตน ใช้ลิ้นตวัดไล้ไปมาสร้างความร้อนให้เกิดขึ้นในร่างสาวมากขึ้นและมากขึ้น ความตื่นเต้นก่อนหน้านี้ที่มีอยู่มาก เวลานี้มันทะลุเพดานความรู้สึก ตัวเธอสั่นไปหมด ร่างอรชรบิดเร้าเสมือนเกลียวคลื่นที่มวนตัวกำลังกระทบเข้าหาฝั่ง เกิดเสียงคลื่นเสน่หาแผ่วเบาที่อัดแน่นด้วยความสยิว
“โอ๊ย! คุณกล้า...ยา...เจ็บ...อืม”
อัลลิยาร้องเสียงหลงเมื่ออาการเพลิดเพลินกับความเสียวซ่านครั้งแรกในชีวิตที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่เท่าไหร่ก็แปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บปวด เมื่อเขาใช้ไรฟันกัดปลายถันของเธอ ก่อนจะดูดแรงๆ เพราะกล้าตะวันไม่มีทางให้เธอพบกับความสุขง่ายๆ เขาต้องการให้เธอเจ็บปวด เจ็บอย่างที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน
แม้ว่าเสียงร้องเจ็บปวดจะดังควบคู่กับเสียงสะอื้นไม่ขาดระยะ เขาก็ไม่หยุดการกระทำของตัวเอง มือแกร่งออกแรงบีบทรวงอกจนช้ำชอก ยอดถันก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำในปากหนาที่ยังคงบรรเลงความเจ็บปวดให้เธอไม่ขาดสาย อัลลิยาดิ้นรนหนีความเจ็บปวด เอ่ยปากอ้อนวอน ผลักร่างหนาให้ออกห่างอย่างอาการทนไม่ไหว
“ฉันบอกแล้วไงว่า ถ้าเธอไม่ตามใจฉัน ผลมันจะออกมาเป็นยังไง”
เขาเงยหน้าบอกร่างเล็กที่หยุดดิ้น หยุดการกระทำของตนเองในทันที กล้าตะวันพอใจยิ่งนักก้มลงชำระความแค้นกับปทุมถันของเธอต่อไป เธอหลับตาข่มความเจ็บจากน้ำมือของเขาอย่างจำยอม
- ผู้เขียน
