กระทั่งได้มาทำงานที่บริษัทของกฤตภาค ผลงานที่โดดเด่นและภาษาอังกฤษที่ดีเยี่ยมของเขาเข้าตาเจ้าของบริษัท ทำให้กฤตภาคดึงตัวเขาไปช่วยงานจนสนิทและวางใจกัน วันหนึ่งปีเตอร์ได้พบกับจอห์น ผัวคนสุดท้ายของแม่ในฐานะลูกค้าของกฤตภาค ฝรั่งตาน้ำข้าวหลุดปากทักว่าเขาเป็นลูกชายของแม่หรือเปล่า
ปีเตอร์ยกมือไหว้และยืดอกยอมรับอย่างลูกผู้ชาย เขากล่าวขอบคุณที่จอห์นที่ส่งเขาเรียนจนจบมัธยมปลาย อันที่จริงหากไม่มีจอห์น เขาคงไม่ได้เรียนหนังสือ
จอห์นกล่าวขอโทษเขาเรื่องแม่ทั้งน้ำตาคลอ ปีเตอร์เองก็รู้ว่าจอห์นรักแม่อยู่บ้างเหมือนกันถึงเลี้ยงดูอย่างดีขนาดนั้นมาตั้งเป็นสิบกว่าปี แต่เอาเข้าจริงมันก็ผิดด้วยกันหมด จอห์นผิดที่ไม่ยอม ‘พอ’ แม่ก็ผิดที่ใช้ร่างกายแลกความสบายโดยไม่สนใจว่าเมียหลวงชาวไทยของจอห์นจะเจ็บปวดแค่ไหน ส่วนเรื่องที่เมียจอห์นฆ่าแม่เขาตาย ก็เป็นอีกเรื่องที่ผิดเหมือนกัน ผิดทั้งศีลธรรมและกฏหมาย!
เขาเองให้อภัยจอห์น
