บ้าที่สุดเลยเนื้อนุ่ม! เธอไม่ควรคิดอะไรแบบนี้!
หญิงสาวเอ็ดตัวเองในใจขณะที่วิ่งลงบันไดด้วยความเร่งรีบ ทว่ากลับถูกกระชากหูกระเป๋าไว้ได้ที่บันไดขั้นสุดท้าย
นฤดีอุทานด้วยความตกใจ ล้มหงายหลังทันทีโดยมีท่อนแขนแข็งๆ กอดรัดเอวไว้แน่นจากทางด้านหลัง รวมถึงมีอกกว้างรองรับร่างกายเล็กนุ่มของหล่อนด้วย
นฤดีหอบหายใจแรง ก่อนถูกจับกดตัวลงกับบันได หญิงสาวเบิกตากว้าง มองเขาด้วยความกลัวจับใจ เสียจนชายที่คร่อมตัวเธออยู่ค่อยๆ ผ่อนสีหน้าดุดันลง
กฤตภาคถอนหายใจยาว ไม่อยากคิดเลยว่าทำไมเด็กดีในวันนั้นถึงโตมาเป็นเด็กดื้อในวันนี้!
“จะไปไหนเนื้อนุ่ม”
นฤดีกลืนน้ำลายลงคอ ข่มความกลัวลงและเชิดหน้าขึ้น แม้ตัวจะสั่นเทาก็ตามที
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีคุณ!”
“มีเงินหรือไง”
“ฉันหางานทำได้”
“เรียนก็ไม่จบ ใครจะรับเธอเข้าทำงาน”
“งานอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น ตอนอยู่ที่โน่นฉันก็ทำงานพิเศษ เสิร์ฟอาหารที่ร้านฟาสต์ฟู้ด ไม่เห็นจะยากเลย
