แพศยา ที่ 16
ตลบหลัง
กำจัดหมากตัวเล็กๆ
“ไปตามคนครัวมาหาข้า!”
“เจ้าค่ะฮูหยิน”
ฮูหยินเหมยเหม่ยหันไปสั่งสาวใช้เสียงเครียด ในขณะที่สองมือกอดปลอบบุตรสาวที่ยังคงร้องไห้โฮ เสียดายผมที่ร่วงหลุดจากการศีรษะไปหลายกระจุก อีกทั้งยังอับอายที่ถูกประจานต่อหน้าบ่าวไพร่ในจวน
“ลูกอับอายเหลือเกิน นังเซียวเหยามันทำกับลูกเกินไปแล้ว ครั้งก่อนลูกยังพอเข้าใจว่าอาจเป็นผลข้างเคียงจากยาพิษ แต่ครั้งนี้ลูกว่าไม่ใช่ แววตาของมันที่มองลูกเต็มไปด้วยการดูแคลน เยาะเย้ย ลูกเกลียดมันเจ้าค่ะ เกลียดๆๆๆ เกลียดจนอยากจะฆ่ามันให้ตายเสียเดี๋ยวนี้เลย ฮือ...”
ฮูหยินหวางไม่ได้ห้ามปรามปล่อยให้บุตรสาวได้ระบายความอัดอั้นตันใจออกมาอย่างเต็มที่ รอจนบุตรสาวค่อยคลายสะอื้นลงจึงค่อยๆ จับใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มที่อาบไปด้วยหยาดน้ำตาให้แหงนเงยขึ้น
“จำความอับอายในวันนี้เอาไว้ แล้วแก้แค้นให้มันอับอายยิ่งกว่า ให้มันเจ็บปวดยิ่งกว่า มันทำอะไรกับเราไว
