“ตอนนี้ใกล้ถึงแล้วละ… คงพอดีกับที่เราไปถึงท่ารถ”
นีรชาบอกกับลูกชายตามที่ได้นัดหมายเอาไว้กับน้องชายของสามีว่าเธอจะไปรับที่หมอชิต เพราะว่าตอนขากลับออกมาจากสนามบิน เมื่อใช้ทางด่วนบางนาลงดินแดงแล้วเลี้ยวลัดไปทางด้านหลังของสวนจตุจักรก็ถึงท่ารถทัวร์พอดี
“ทำไมอามาร์คหน้าไม่เหมือนพ่อเลยครับแม่ ทั้งที่เป็นพี่น้องกัน”
เด็กชายตั้งข้อสังเกตถึงความแตกต่างระหว่างผู้เป็นอากับบิดาของตน
“อ๋อ… อามาร์คเป็นลูกครึ่งน่ะจ้ะ มีแม่คนเดียวกันกับพ่อของพีร์ก็จริง แต่พ่อของอามาร์คไม่ใช่คนไทย เพราะว่าหลังจากคุณปู่ซึ่งเป็นคนไทยเสียชีวิตได้ไม่นาน คุณย่าก็ได้สามีใหม่เป็นชาวต่างชาติ พอตั้งท้องก็มีอามาร์คออกมายังไงล่ะ เข้าใจแล้วใช่ไหมว่าทำไมอามาร์คหน้าตาเป็นฝรั่ง”
นีรชาพยายามอธิบาย
“เข้าใจแล้วครับ แล้วอามาร์คจะพักที่บ้านเรากี่วันครับ”
“ก็คงต้องอยู่ไปสักพัก ดีเหมือนกัน อามาร์คจะได้อยู่เป็นเพื่อนเราในระหว่างที่คุณพ่อ
