พี่ชายที่แสนดี
975 คำ
ความเสียใจกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น นอกจากจะเป็นแผลแล้ว มันยังเป็นเหมือนตะกอนที่ขุ่นอยู่ในใจ อภัสราเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า ทุกครั้งที่เห็นใครใส่ชุดนักศึกษา เธอก็จะเก็บเอามาคิดและเสียใจทุกครั้ง
"สักวันต้องข้ามผ่านมันไปได้"คุณแม่ยังสาวบอกตัวเอง เมื่ออุ้มลูกน้อยขึ้นพาดบ่าหลังจากกินนมอิ่ม วันนี้หมอนัดแทนรักฉีดวัคซีน และคนที่ทำหน้าที่เป็นสารถี ดันมีธุระแถวหน้ามหาวิทยาลัยชื่อดัง เธอจึงติดรถพี่ชายมาด้วย จนมาเห็นภาพบาดตา ผู้หญิงวัยเดียวกับเธอใส่ชุดนักศึกษารัดรูป ในขณะที่เธอใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ เพื่อสะดวกกับการเปิดนมให้ลูกกิน
เสียงสะอึกที่ดังมาพร้อมอาการกระตุกของก้อนกลมบนบ่า ปลุกคุณแม่ยังสาวออกจากภวังค์ความคิด อดีตคือสิ่งที่กลับไปแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบันกับอนาคตต่างหากที่เธอต้องคิดถึง
"สะอึกเหรอคะ น้องไทม์สะอึกเหรอลูก"ล้อเล่นกับลูก เมื่ออุ้มแทนรักนั่งบนตัก มือบางลูบไปบนหลังเล็กเบาๆ ก่อนจะหยิบขวดนมขนาดเล็กที่บรรจุน้ำใส่ปากลูกน้อย คุณหมอหลายท่านสั่งว่า ห้ามให้ลูกดื่มน้ำจนกว่าจะครบ 6 เดือน แต่แม่ของเธอจะสั่งให้เธอป้อนน้ำน้องไทม์ทุกครั้งที่กินนมอิ่ม เพื่อล้างปาก คุณแม่มือใหม่จึงสับสนกับวิธีการเลี้ยงลูก ตกลงต้องให้ดื่มน้ำหรือไม่ให้ดื่ม เธอจะเชื่อใครดีระหว่างแม่กับหมอ
"ถามน้องไทม์ได้ไหมคะ หนูดื่มน้ำได้ไหมคะ"เมื่อไม่มีคำตอบ สุดท้ายก็คุยกับลูกน้อยเพื่อฆ่าเวลา อภิวัฒน์คุยธุระนานเกินไปแล้ว อย่าบอกนะว่ามาจีบสาว แล้วให้เธอกับลูกรออยู่ในรถ
"พี่วัฒน์นะพี่วัฒน์ ลืมไปหรือเปล่าว่าเอาน้องมาด้วย"บ่นให้พี่ชายเมื่อกล่อมลูกให้หลับ น้องไทม์ฉีดวัคซีนมา 2 เข็ม เป็นธรรมดาที่เด็กวัยนี้ต้องเป็นไข้ อภัสราเริ่มโมโหเมื่อลูกเริ่มตัวรุมๆ
ไม่นานคนที่กำลังทำให้คุณแม่ยังสาวโมโหก็เปิดประตูรถเข้ามา ชายหนุ่มยิ้มให้น้องอย่างขอลุแก่โทษ ที่ทำให้รอนาน เมื่อเห็นน้องหน้าบึ้ง จึงใช้ไม้เด็ด มือหนาชูถุงที่ใส่ขนมหวานและชานมไข่มุกของโปรดของหญิงสาวขึ้น อภัสราตาโต ก่อนจะเปลี่ยนเป็นบึ้งตามเดิม เมื่อนึกได้ว่า เธอเพิ่งคลอดลูกมา และหมอสั่งให้งดของเย็น
"ทานนิดเดียวไม่เป็นไรหรอกมั้ง"พี่ชายที่แสนดีปะเหลาะน้องสาว เมื่อเห็นอาการของเธอ
"จะไม่เป็นอะไรเหรอคะ"ถามพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ
"นิดเดียวน่า อึกสองอึก"อภิวัฒน์ยุส่ง เพราะรู้ว่าสิ่งนี้คือของโปรดของเธอ
"ชานมมันมีคาเฟอีน น้องไทม์จะไม่เป็นไรเหรอคะ"ถามเพราะยังตัดสินใจไม่ได้
"กว่าจะไปเป็นน้ำนม คงสลายไปหมดแล้วแหละ เอาเถอะพี่ไม่บอกคุณแม่หรอก"
"พี่วัฒน์น่า ขอบคุณนะคะ"คนอยากชาไข่มุกเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะดูดของโปรดลงคออึกใหญ่ รสชาติหอมหวานละมุนลิ้น ทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาจริงๆ
"ไงเจ้าอ้วนรอลุงนานไหม ขอโทษนะลุงคุยธุระนานไปหน่อย"บอกกับหลานเมื่อเอื้อมมือไปเขี่ยแก้มยุ้ยๆของคนตัวเล็ก
"จะหลับแล้วค่ะ"ชาไข่มุกทำให้คนแสนงอนอารมณ์ดีขึ้นจริงๆ ยิ่งเห็นพี่ชายหยอกล้อหลาน ก็พาให้มีความสุขไปด้วย นาทีนี้เจ้าอ้วนในอกเธอ คงมีความสุขที่สุด เพราะตอนนี้ทุกคนในบ้านต่างก็รุมรัก
"แอ๊ะ"ขนาดจะหลับยังอารมณ์ดี
"ตัวรุมๆนะเนย"อภิวัฒน์บอกกับน้อง เมื่อสัมผัสถึงไอร้อนที่ออกมาจากคนตัวเล็ก
"น่าจะมีไข้ค่ะ คงแพ้วัคซีน"
"เหนื่อยอีกแล้วสิคุณแม่"มือแกร่งขยี้ลงบนกลุ่มผมสลวยของคนเป็นน้อง
"มีพี่วัฒน์คอยช่วย ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ"คำตอบที่ประจบพี่ชาย ทำให้อภิวัฒน์อยากแกล้ง
"เสียใจคืนนี้พี่มีปาร์ตี้"อภิวัฒน์บอกแล้วก็อยากกัดลิ้นตัวเองตาย เมื่อรอยยิ้มของคนหน้าบานหุบลง เพราะคำว่าปาร์ตี้ของเขา อภิวัฒน์รู้ดีว่า ตั้งแต่มีลูกชีวิตของ อภัสราก็เปลี่ยนไป จากที่เคยได้เที่ยวเล่นสนุกสนาน ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่น ก็ต้องเลิกเพราะมีลูกก่อนวัยอันควร
"ขอโทษนะครับ พี่ปากไวไปหน่อย"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"คืนนี้พี่อยู่บ้านครับ ใครจะทิ้งเจ้าอ้วนได้ลงคอ คืนนี้ขอลุงนอนด้วยคนนะครับ"
"พี่วัฒน์น่ะ ไม่ต้องมาเอาใจเนยหรอกค่ะ เนยไม่เป็นอะไรจริงๆ"
"ไว้รอให้น้องไทม์โตกว่านี้อีกหน่อย เราไปอยู่อังกฤษกันนะ เนยไปเรียนต่อให้จบ พี่จะเลี้ยงหลานเอง"อภิวัฒน์บอกกับน้อง เขาไม่อยากให้อภัสราคิดมาก พาเธอมาใกล้กับมหาวิทยาลัย ก็ทำให้เขารู้สึกผิดไม่น้อย
"ขอบคุณนะคะพี่วัฒน์"หญิงสาวไหว้พี่ชาย เธอรู้ว่าหลายครั้งที่อภิวัฒน์ยอมทิ้งความสุขส่วนตัว เพื่อมาดูแลเธอกับลูก อภิวัฒน์พยายามเติมเต็มส่วนที่ขาดให้เธอกับน้องไทม์ ต่อให้ลูกไม่มีพ่อ แต่น้องไทม์ก็จะโตมาด้วยความรักและความอบอุ่น
ตากลมโตมองไปยังร่างสูงใหญ่ที่ใส่ชุดนักศึกษาเดินอยู่ข้างทาง แล้วคิดถึงใครบางคน อธิปจะรู้ไหม ว่าตอนนี้เขามีลูกกับเธอ
- ผู้เขียน
