ไออุ่นของตะวัน บ่งบอกเวลายามสาย ดวงตากลมของคนที่ตื่นมาได้สักพักสอดสายตาไปยังบ้านข้างๆ ด้วยเวลานี้ตามปกติ คนเป็นเจ้าของบ้านคงตื่นนอน จัดการหยิบจับอุปกรณ์ล้างรถ ทำสวน พรวนดินกันตั้งแต่เช้าเป็นกิจวัตรประจำในวันหยุดอยู่แล้ว
แต่วันนี้แปลก
กรรณหทัยคิดเอาเองในใจ มองไปยังนาฬิกาบนข้างฝาบ่งบอกเวลาสิบโมง ก่อนผินหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง กวาดตามองไปยังชั้นบนของบ้านอีกหลัง หน้าต่างตรงตำแหน่งห้องนอนที่ยังปิดสนิท ทำให้เจ้าของดวงหน้าหวานยิ่งขมวดมุ่นขึ้นไปอีก ก่อนจะอดรนทนไม่ไหว พาตัวเองค่อยๆ ขยับลุกขึ้นเดินผ่านเพียงรั้วดอกไม้กั้น มาหยุดยืนตรงหน้าบ้านอีกหลัง
“คิตตี้ คิตตี้ตื่นหรือยัง”
ตะโกนไปแต่ก็อดไม่ได้ที่คิ้วเรียวจะขมวดกันเป็นปมยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อลองขยับบานประตูที่อยู่ตรงหน้า มันไม่ได้ถูกล๊อกจากข้างใน
เธอถือวิสาสะเปิดเข้าไป เพียงพบว่าโถงนั่งเล่นข้างล่างยังคงมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของกิตติภ
