"ปัณณ์จะพาอีฟไปไหน" อีฟถามเมื่อจู่ๆ เขาก็พาเธอออกมาจากบ้านแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แล้วยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เขาพึ่งจะจูบเธอแท้ๆ
"เดี๋ยวก็รู้"
"ก็บอกอีฟเลยไม่ได้หรือไง" อีฟว่าน้ำเสียงติดแง่งอน ด้วยอารมณ์ที่ยังคงคั่งค้างในรสจูบแสนหวานนั้น
"เป็นอะไร" ปัณณ์เองก็สัมผัสได้ในน้ำเสียงของเธอ
"ปัณณ์จูบอีฟ"
"ก็ใช่ไง ฉับจูบเธอ"
"มันไม่ใช่แค่จูบใช่ไหม"
"ครั้งนี้มันไม่ใช่แค่จูบ แบบครั้งนั้น ฉันจูบด้วยความรู้สึกของฉัน ต่อไปเธอไม่ต้องจีบฉันแล้วนะ เพราะฉันจะเป็นฝ่ายจีบเธอเอง เล่นตัวหน่อยละกัน" ปัณณ์บอกเสียงเรียบติดเย็นชาตามแบบฉบับของเขา เว้นวรรคคำพูดให้เธอได้แสดงความรู้สึกที่หลากหลายในแต่ละประโยค ทั้งยิ้ม ทั้งบึ้งตึง ทั้งเขินอาย ทั้งหัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะไปหมด
"เขินอ่ะ" อีฟบิดตัวไปมาอย่างสะดีดสะดิ้งเกินพอดีด้วยความขวยเขินในคำพูดหวานหู อย่างที่ไม่เคยได้ยินจากปากของเขา และไม่คิดว่าจะมีโอกา
