ตอนที่ 3 เริ่มแผนอ่อย
1231 คำ
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" โฟร์แมนที่มีหน้าที่คุมคนงานก่อสร้างถามเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นสีหน้าของปัณณ์เคร่งเครียดขณะเดินตรวจงานก่อสร้างตึกโรงแรม หลังจากตรวจดูสเปควัสดุต่างๆ ทั้งเหล็กเส้น เหล็กกล้า อลูมิเนียม วัสดุก่อ รวมทั้งเสาเข็มที่กำลังถูกปั้นจั่นตอกอัดลงไปยังพื้นดินแข็ง จนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวนี้ด้วย ที่วัสดุเกือบทั้งหมดถูกเปลี่ยนสเปค บางส่วนก็ถูกทำการยัดไส้ มีวัสดุตามสเปคและวัสดุที่ถูกลดสเปคปะปนกันอยู่ วัสดุบางส่วนก็ถูกเปลี่ยน ไม่ได้มาจากบริษัทในเครือที่แทนไท คอร์ปอเรชั่นใช้
"สเปคหลายอย่างที่นี่ไม่ตรงกับบัญชีจัดซื้อ คุณขจรอยู่ที่ไหน ความจริงแล้วเขาต้องคอยอยู่คุมงานที่นี่ แล้วทำไมถึงไม่มาดูแล ปล่อยให้เกิดข้อผิดพลาดขนาดนี้ได้ยังไง" โฟร์แมนมีสีหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที เมื่อปัณณ์ถามหาวิศวกรของโครงการก่อสร้างแห่งนี้ อีกทั้งยังอึ้งทึ้งเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ใช้เพียงแค่ตาเปล่ามองสำรวจทำไมถึงได้รู้อย่างลึกซึ้งว่าวัสดุก่อสร้างได้ถูกเปลี่ยนแปลงสเปคทั้งที่ความเป็นจริงแล้วมันแทบดูไม่ออก
"ของตามบัญชีจัดซื้อมันขาดตลาด ผมก็เลยสั่งอ**บริษัท ซึ่งคุณภาพมันก็ทดแทนกันได้ เผลอๆ ดีกว่าด้วยซ้ำ" น้ำเสียงห้วนแข็งดังขึ้น ปัณณ์หันไปมองเจ้าของน้ำเสียงนั้นที่เดินวางมาดเข้ามา
"ขาดตลาด? ผมว่าคุณคงเข้าใจอะไรผิดๆ ของขาดตลาดคุณก็ต้องทำเรื่องแจ้งไปที่บริษัทก่อน คุณไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนแปลงอะไรเองตามอำเภอใจ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าคุณจะผ่านการคุมงานก่อสร้างตึกมาแล้ว คุณขจร"
"ไม่รู้ว่าคุณอินทัชคิดอะไรอยู่ถึงให้เด็กอายุแค่สิบเก้ายี่สิบที่ยังเรียนไม่จบมาตรวจงาน แต่กลับมาทำอวดเก่งกับวิศวกรมือหนึ่งที่จบถึงปริญญาโทจากออสเตรเลียอย่างผม ผมสร้างตึกสูงมานับไม่ถ้วน ทั้งในและต่างประเทศ ไม่เคยมีปัญหา นับประสาอะไรกับโรงแรมแค่ยี่สิบชั้นนี่ ผมมีมาตรฐานการทำงานของผม"
"ผมไม่รู้หรอกนะว่ามาตรฐานการทำงานของคุณมันเป็นยังไง แต่เท่าที่ผมสัมผัสได้ มาตรฐานของคุณคงไม่เหมาะกับแทนไท คอร์ปอเรชั่น หยุดการก่อสร้างทั้งหมด เปลี่ยนวัสดุให้เป็นไปตามมาตรฐานที่บริษัทกำหนดทั้งหมด" ปัณณ์เอ่ยอย่างไม่มีความกลัวเกรงคนตรงหน้า ก่อนจะออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
"ห๊ะ!! แล้วของพวกนี้ล่ะครับ" โฟร์แมนถามด้วยความตกตะลึง เพราะการก่อสร้างดำเนินไปแล้วเกือบสิบเปอร์เซนต์ ไหนจะวัสดุที่กองพะเนินนี่อีก หนักสุดคือเสาเข็มที่ตอกลงดินไปแล้ว
"ใครสั่งมา คนนั้นก็รับผิดชอบ" ปัณณ์จ้องหน้าขจรเขม็งก่อนจะเดินออกจากไซต์งานก่อสร้าง
"จองหอง อวดเก่ง ก็แค่ไอ้เด็กเมื่อวานซืนล่ะวะ"
"คุณปัณณธรถึงจะเด็กและยังเรียนไม่จบ แต่ฝีมือไม่ธรรมดาเลยนะครับ คุณขจรจะประมาทฝีมือไม่ได้ ไม่งั้นคุณอินทัชคงไม่ไว้ใจให้มาตรวจงาน ดูอย่างวันนี้สิครับ แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเราเปลี่ยนสเปควัสดุ"
"ก็ดูกันต่อไปว่าคุณอินทัชจะเชื่อใคร" ขจรเอ่ยอย่างถือดี มั่นใจฝีมือตัวเอง
บ้านแทนไท
"อะๆ มะๆ" ทันทีที่เด็กน้อยพาฝันลูกสาวของปุณณ์กับนาวที่นั่งอยู่บนตักของปัณณ์ที่สนามหน้าบ้าน พอเห็นหน้าอีฟก็ชูแขนป้อมๆ ขึ้น ขยำมือราวกับกวักมือเรียก พลางพยักหน้าหงึกหงัก
"พาฝันขา อาอีฟคิดถึงพาฝันจังเลย ...คิดถึงอาปัณณ์ของพาฝันด้วย" อีฟเข้าไปหอมแก้มนุ่มนิ่งของพาฝัน ก่อนจะช้อนตามองคนที่ทำหน้าขรึมเมื่อเห็นหน้าเธอ ทั้งที่ก่อนหน้ายังเล่นหยอกล้อหัวร่อกับหลานสาวอยู่เลย ดวงตาคู่สวยสบสายตานิ่งนัยน์ตาฉ่ำ เปล่งถ้อยคำหวาน
"คิดถึงหลานฉันคนเดียวพอ ไม่ต้องมาคิดถึงฉัน" ปัณณ์ว่าพร้อมทั้งดันใบหน้าสวยออกห่าง
"ชิ ถามจริง ไม่หวั่นไหวให้อีฟบ้างเหรอ เนอะพาฝันเนอะ อาปัณณ์ของพาฝันหวั่นไหวให้อาอีฟบ้างไหมน๊าาาา" อีฟถอยออกมานั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ เบ้ปากใส ก่อนจะเอ่ยถาม พลางจับมือเล็ก ทำเสียงเล็กเสียงน้อยคุยเย้าพลางพยักพเยิดกับคนตัวเล็ก
"คนอย่างฉันเนี่ยนะจะหวั่นไหวให้ผู้หญิงอย่างเธอ ไม่มีทาง"
"ไม่หวั่นไหวสักนิดเลยเหรอ"
"............"
"ต้องมีบ้างละน่า อีฟออกจะสวย นมก็ใหญ่ อกเป็นอก ตูดเป็นตูด หุ่นอย่างอีฟเนี่ยหุ่นที่หนุ่มๆ ฝันใฝ่เลยนะ"
"แต่ไม่ใช่ฉัน แล้วเลิกพูดจาไร้สาระต่อหน้าหลานฉันได้ละ เดี๋ยวหลานฉันจะจำคำพูดไร้ยางอายของเธอ"
"ไร้ยางอายตรงไหน"
"แล้วไอ้ที่พรีเซนต์ส่วนสัด สัดส่วนตัวเองให้ผู้ชายฟังเนี่ยไม่เรียกว่าไร้ยางอายแล้วจะให้เรียกว่าอะไร"
"อีฟก็แค่พูดไปตามความจริง ถ้าแก้ผ้าต่อหน้าปัณณ์ก็ว่าไปอย่าง อยากเห็นป่ะล่ะ"
"ไม่ แล้วเธอก็หุบปากไปได้ละ ฉันไม่อยากฟัง"
"กลัวอดใจไม่ไหวอ่ะดิ เนอะพาฝัน อาปัณณ์ต้องกลัวใจตัวเองแน่ๆ เลย จริงไหมคะๆ โอ๊ย! เล่นไรเนี่ยมันเจ็บนะ" อีฟพยักพเยิดกับหลานสาวตัวน้อย ด้วยยังไม่ประสีประสาพาฝันส่งเสียงหัวเราะเอิ๊ก อ๊าก ปรบมือเปาะแปะคิดว่าอีฟพูดหยอกล้อเล่นกับตน ก่อนที่เธอจะร้องโอดโอยเสียงหลงเมื่อถูกมะเหงกประเคนใส่หน้าผากของเธอ มือบางยกขึ้นกุมหน้าผากตัวเองถึงกับน้ำตาเล็ดก็เขาไม่เบามือเลย
"ฉันไม่ได้เล่น ถ้าเธอยังไม่หยุดพร่ามได้โดนอีกแน่" ปัณณ์ว่าอย่างดุดัน คนถูกกระทำยู่หน้าใส่
"พาฝันจะหัวเราะชอบใจไม่ได้นะคะ อาปัณณ์ใช้ความรุนแรงกับอาอีฟ อาปัณณ์ไม่น่ารักเลย"
"เลิกทำปัญญาอ่อนได้ละ แล้วนี่มาทำไม"
"มากินข้าวด้วย แล้วก็อยากให้ปัณณ์ติวให้หน่อย เนื้อหามันเป็นภาษาอังกฤษหมดเลย อีฟไม่ค่อยเข้าใจ"
"ไม่ถามนาวล่ะ"
"ถึงอีฟกับนาวจะเรียนคณะเดียวกัน แต่ก็คนละสาขานะ แล้วนาวก็มีคนติวส่วนตัวแล้ว อีฟก็อยากมีบ้าง ปัณณ์เป็นติวเตอร์ส่วนตัวให้อีฟนะ"
"ฉันไม่ว่าง" ปัณณ์ปฏิเสธทันควัน
"ชิ ใจร้าย พาฝันขา ทำไมอาปัณณ์ของพาฝันถึงได้ใจร้ายจังเลย พาฝันจัดการอาปัณณ์ให้อาอีฟเลยค่ะ" อีฟจับมือเล็กให้ตีแขนคนหน้าดุเบาๆ
"ปะๆ อะๆ" มือเล็กตีรัวๆ ไปที่แขนของคนเป็นอา พร้อมทั้งส่งเสียงอืออาไม่หยุด ราวกับจะช่วยจัดการเขาตามที่อีฟบอก
"เออๆ ฉันติวให้ก็ได้ แต่แค่ช่วงพักเที่ยงเท่านั้น"
"เย่ พาฝันของอาอีฟสุดยอดไปเลย งั้นเริ่มพรุ่งนี้เลยนะ" อีฟยิ้มร่าที่แผนอ่อยผู้สำเร็จไปอีกขั้น ต้องยกความดีความชอบให้กับหลานสาวตัวน้อยอย่างพาฝัน
- ผู้เขียน
