บทที่15
ตราประทับ
ข้าวฟ่างเดินตามอาจารย์เวย์มาที่รถจนมาถึงหอพัก เธอถูกอาจารย์เวย์ประกบจูบบนรถอย่างเร่าร้อนแต่เมื่อได้สติก็ทำให้เธอนึกถึงเรื่องของคุณพายจึงผลักอาจารย์เวย์ออก
“เป็นอะไรครับ”
“เปล่าค่ะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”
“ไม่ไปนอนกับผมเหรอ ผมคิดว่าคุณจะมาเอาเสื้อผ้าเสียอีก”
สายตาออดอ้อนถูกส่งมาหาข้าวฟ่างเธอจึงต้องหันหน้าหนี สายตาแบบนี้ใครจะไปทนไหวกันล่ะ เหอะๆ ผู้ชายเจ้าชู้อันตรายไว้ใจไม่ได้ ผู้หญิงรอบกายเยอะแยะชิ
“หนูอยากอ่านหนังสือเงียบๆคนเดียวค่ะ” ฉันพยายามไม่มองหน้าแต่อาจารย์อ้อนเบอร์นี้มันเกินต้านอ่าา
“ก็ได้ๆ งั้นรีบขึ้นห้องเถอะอย่านอนดึกมากหิวก็กินข้าวผมซื้อมาให้แล้ว”
ผมหันไปหยิบถุงข้าวขนมที่ให้เด็กไปซื้อมาไว้ให้เธอแต่เธอไม่กลับคอนโดผมเลยต้องยกทั้งหมดให้เธอไว้กินดึกๆจะได้ไม่ต้องลงมามันอันตราย
“ขอบคุณค่ะ อาจารย์นี่ใจดีกับผู้หญิงทุกคนเลยนะคะ”
น้ำเสียงแบบนี้หึงกันหรือไ
