กลายเป็นข้าวฟ่างต้องมานั่งหงอยรออาจารย์เวย์อาบน้ำแต่งตัว เธอตักข้าวต้มใส่ถ้วยรอไว้ พออาจารย์เวย์ออกจากห้องมาเธอก็รีบมาจัดโต๊ะรอแต่กลับถูกสายตาเย็นชามองมาแทน
“เมื่อคืนหนูกลับไปเอาเสื้อผ้าที่หอมาค่ะ”
เออพูดสิ พูดต่อเลยข้าวฟ่างผมรอฟังแก้ตัวอยู่พูดมาเลยคุณจะโกหกอะไรผมก็พูดมาจัดมาเลย ผมพร้อมบวกมากตอนนี้
“อาจารย์คะเมื่อคืนหนูเกือบโดนลวนลามโชคดีที่หมอแทนมาช่วยได้ทันเวลาแต่.....ช่างเถอะตอนนี้หนูปลอดภัยแล้ว”
“โดนลวนลาม!!” สุดท้ายผมก็ต้องเดินเข้าไปหาเธอ พอเธอพูดเรื่องนี้ดวงตาเธอก็ดูเปลี่ยนไป “ใคร! แล้วมันทำอะไรบอกมา”
“แค่มาโอบเอวค่ะ ตอนหนูเดินออกมาเขาก็ตามมาโชคดีที่หมอแทนมาพอดีหนูก็เลยกลับกับพี่หมอ”
“เหรอ” หรือผมจะคิดมากไปแถมยังเมินเธออีก
“อาจารย์โกรธที่หนูกลับดึกหรือเพราะหนูไม่ได้รับสายอาจารย์ใช่ไหมคะ หนูขอโทษนะ”
“เปล่ากินข้าวเถอะผมหิวแล้ว”
คุณจะรู้ไหมข้าวฟ่างเมื่อคืนผมไม่ได้กลับคอ
