บทที่10
แลกลิ้น เผลอตัว
จ๊วบ~
ริมฝีปากของทั้งสองเริ่มบดขยี้กันเบาๆและไตร่ระดับขึ้นเรื่อยๆ ความหวานจากปากของทั้งสองยิ่งปลุกอารมณ์ของทั้งสองคนให้เพิ่มทวีคูณ
“ข้าวฟ่าง ทำไมปากหวานจังเลยครับ” ผมหยอดคำหวานใส่เธอครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้เธอรู้สึกดีและอ่อนไหวไปกับผม
“ปากอาจารย์ก็หวานนะคะ”
ชายหนุ่มจับผมเธอทัดที่หูของเธออย่างเอ็นดู เมื่อร่างของเธอลุกขึ้นนั่งชายหนุ่มก็จับเธอนอนลงและยัดตัวเองนอนทับไปที่หว่างขา สายตาที่มองกันเริ่มไม่เขินอายแต่เป็นแววตาที่หวานหยดย้อย
“อะ...อาจารย์”
“ครับ ทำไมหน้าแดงจัง” เสียงแหบพร่าของผมมันได้ผลไม่ไหววันนี้ต้องได้กด
“หืม ทำขนาดนี้ไม่เขินก็บ้าแล้วค่ะ”
ยิ่งได้ใกล้ชิดก็ทำให้ทั้งสองเริ่มอดใจไม่ไหวจึงประกบจูบกันอีกครั้ง ลมหายใจเริ่มแรงขึ้นไปตามอารมณ์สองมือของเวย์ลูบไล้ขึ้นมาถึงเนินอก เมื่อได้สัมผัสก็รับรู้ถึงความเต็มไม้เต็มมือจนเผลอบีบเข้าเต็มแรง
“ซี๊ดด
