มีนร้องและโวยวายตลอดทางหลังจากโดนผมยกขึ้นพาดบ่าแล้วพาออกจากผับทันที ขืนผมไม่ทำแบบนี้วันนี้ก็ได้ยืนเถียงกันไม่จบไม่สิ้น ลืมไปหรือไงว่ามีนทั้งดื้อทั้งชอบเอาชนะ ผมจัดการอุ้มมีนเข้ายัดใส่รถตัวเองก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นฝั่งตัวเองแล้วขับออกทันที โดยตลอดทางมีนก็เอาแต่โวยวายไม่หยุด แต่ผมได้แต่ขับรถเงียบๆเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเองไปในตัวจนมาถึงคอนโด
“ลงมา” ผมกดเสียงใส่มีนหลังจากเธอไม่ยอมลงจากรถจนผมมาเปิดประตูให้เธอก็ไม่ยอมลง
“ไม่!” น้ำเสียงเหวี่ยงๆติดเมาๆของเธอตอบกลับอย่างดื้อรั้น
“ได้” ผมพูดแค่นั้นก็ก้มลงไปปลดเบลล์ให้เธอ ก่อนจะจัดการอุ้มเธอลงจากรถเอง
“พี่คุณ ปล่อยมีนนะ!” มีนทั้งดิ้นทั้งใช้มือข้างหนึ่งทุบอกผมแล้วโวยวายตลอด แต่ผมไม่สนใจ พาเธอเข้าลิฟท์มาด้วยสภาพนั้นจนถึงห้อง
และห้องที่ผมจะเข้าก็คือห้องของผมนั่นเอง เพราะตอนนี้ผมต้องทำโทษเด็กดื้อแล้วต้องเคลียร์กันอีกนาน
ตุบ! ผมเหวี่ยงมีนลงเตียงอย่างแรงห
