พี่น้อง(ท้องชน)

ตอนที่6 ทางเลือก

เจ้าคุณ

ผมได้แต่เดินไปเดินมาอยู่ในห้องด้วยความร้อนรน จะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่น้องสาวตัวแสบของผมที่ตอนนี้ไม่รู้หายไปไหน ติดต่อก็ไม่ได้ วันนี้ทั้งวันผมไม่เจอเธอเลย หรือถ้าพูดให้ถูกก็ตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากเธอหนีเข้าห้องนั่นแหละ

“ทำไมดื้อแบบนี้นะมีน” ผมบ่นออกมา ที่ผ่านมาเธอไม่เคยโกรธจนหนีผมแบบนี้ แต่นี่นอกจากจะไม่ยอมคุยไม่ยอมฟังผมแล้ว เธอยังหนีผมไม่กลับห้องอีก มันยิ่งทำให้ผมร้อนใจและเป็นห่วง ถึงจะคิดว่าเธออาจจะไปอยู่กับเพื่อนก็เถอะ แต่เพื่อนเธอคนไหนก็ไม่รู้ ถ้าเกิดเธอไปอยู่กับไอ้ไวน์อะไรนั่นจะให้ผมทำยังไง

ที่ผ่านมาผมมั่นใจมาก ว่าไอ้ไวน์มันคิดกับมีนมากกว่าเพื่อน แต่เวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อนผมไม่รู้ว่ามันวางตัวยังไง แล้วใครในกลุ่มรู้บ้าง แต่ที่แน่ๆคือมีนไม่รู้ แต่ผมในฐานะผู้ชายด้วยกัน เห็นสายตามันที่มองมีนแค่ไม่กี่ครั้ง ผมก็รู้ว่ามันคิดเกินเพื่อน ผมได้แต่กันมันเท่าที่มีโอกาสและบอกมีนเสมอว่าให้รักษาระยะห่างกับมัน แต่มีนก็ดื้อบอกว่าแค่เพื่อนแล้วก็ไม่ทำตามที่ผมบอก ผมก็ดุเธอไปหลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ยังเถียงและสนิทสนมกับมันเหมือนเดิม

มีน

ตอนนี้ฉันอยู่คอนโดของซาน ฉันไม่อยากกลับห้องตัวเองฉันไม่อยากเจอกับพี่เจ้าคุณตอนนี้ ฉันกลัวว่าจะอดไม่ไหวแล้วไปพูดกับพี่เจ้าคุณก่อน ฉันเลยต้องตัดใจมานอนกับซานนี่แหละ

“มึงคิดว่าจะหนีปัญหาไปอีกกี่วัน” ซานถามออกมาหลังจากนั่งดูวีกัน

“กูไม่ได้หนี แต่กูยังไม่พร้อม” ยังไม่พร้อมจะคุย และยังไม่พร้อมจะเจอหน้าตอนนี้ ฉันอยากทบทวนตัวเองให้ชัดเจนก่อนกับสิ่งที่ซานและครีมบอก

“ปกติมึงไม่เคยหนีแบบนี้” ซานพูดขึ้น และก็ถูกของมัน นี่นับเป็นครั้งแรกที่ฉันไม่กลับห้อง ไม่ว่าจะโกรธกันเรื่องอะไรก็ตาม

“กูแค่กำลังสับสน” ฉันบอกซานออกไปตามตรง

“มึงอยากให้พี่คุณมีแฟนไหม” ซานถามออกมา แต่ทำไมมันต้องถามด้วยวะ ในเมื่อที่ผ่านมาฉันก็บ่นให้พวกมันฟังตลอด

“มึงก็รู้ดี กูไม่อยากให้พี่คุณมีใครหรือคบกับใคร” แม้แต่เพื่อนผู้หญิงก็ไม่อยากให้อยู่ใกล้

“แล้วตอนนี้มึงรู้สึกยังไงกับยัยณิชา”

“อยากทำให้เลิกกันสิ แต่แม่ง...” ทำยังไงก็ไม่เลิกกันสักที ขนาดงอนพี่เจ้าคุณ ขนาดแกล้งยัยนั่นสารพัด แต่ก็ไม่เลิกกันสักที

“ไม่มีน้องที่ไหนอยากให้พี่ตัวเองเลิกกับแฟนหรอกนะเว้ย ถ้ามองอีกมุมนะ ถ้าเกิดยัยณิชาเป็นคนดีจริงๆ รักเอ็นดูมึงอย่างที่นางแสดงออกมาให้เห็นแบบนี้จริงๆ ถ้าในฐานะน้องสาว ยังไงก็ต้องยินดีกับพี่ ยังไงมึงก็ต้องอยากได้พี่สะใภ้แบบนี้” ซานอธิบายออกมาให้ฟัง แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจ มันอาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้

“แต่มึงก็รู้ว่ากูกับพี่คุณโตด้วยกันและรักกันมาก มันอาจจะทำให้เหตุผลนี้กูแค่กลัวว่าพี่คุณจะไม่รักหรือไม่ให้ความสำคัญกับกูเหมือนเมื่อก่อนก็ได้” ฉันอธิบายในสิ่งที่อาจจะเป็นไปได้ให้มันฟัง

“มึงอย่าลืมว่ากูก็มีพี่ชายและพี่สาว ไม่ว่ากูจะเกลียดผู้หญิงของพี่กูแค่ไหน แต่กูก็ไม่เคยสนใจหรือคิดจะทำให้เลิกกัน ถึงผู้หญิงพวกนั้นพี่กูจะแค่เล่นๆ แล้วคนล่าสุดที่ถ้าเทียบสิ่งที่เห็นคือนิสัยดีไม่เท่ายัยณิชาด้วยซ้ำ แต่กูก็ไม่ได้เกลียดและไม่ได้อยากให้เลิกกับพี่กู แถมนางกับกูยังเข้ากันได้ดีอีกต่างหาก” ซานพูดถึงตัวเองให้ฟัง แต่ฉันก็ไม่เห็นมันเป็นแบบนั้น ไม่ว่าพี่มันจะเล่นหรือจริงจังกับใคร มันก็มาเล่าให้พวกฉันฟังบ่อยๆ แต่ก็แค่เล่าแล้วปล่อยผ่าน ไม่ได้คิดจะทำอะไรนอกเหนือจากที่บอกว่า หมั่นไส้

“แต่เพราะมึงอาจจะเป็นผู้ชายก็ได้ไง” เลยไม่รู้สึกหวงพี่ชายมาก

“เดี๋ยวกูตบ ใครสอนให้บอกว่ากูเป็นผู้ชาย” ซานพูดพร้อมกับง้างมือขึ้น ทำให้ฉันยู่หน้าใส่มัน

“ชิส์ ขอโทษก็ได้” แล้วจะให้ฉันบอกว่ามันเป็นผู้หญิงหรือไง ไอ้นั่นก็ยังอยู่

“ก็ได้ งั้นกับพี่สาวกูไง กูก็หวงพี่สาวกูจากพวกผู้ชายเหมือนกัน แต่กูไม่เคยกีดกันหรือคอยแทรกแซงพี่กูกับผู้ชายที่พี่กูคุย ไม่ว่าจะแค่คุยๆ หรือพี่กูบอกว่าคบ กูก็หวงพี่สาวกู หรืออย่างพี่ชายกูก็ได้ เฮียไม่เคยยุ่งกับพี่สาวกูหรือผู้ชายพวกนั้น แค่เวลาคบใครก็เตือนมันว่าให้ดูดีๆแค่นั้น ไม่เคยหวงจนอยากให้เลิก ไม่เคยห้ามไม่ให้ยุ่งกับผู้ชาย รวมถึงพี่สาวกูก็ไม่เคยทำแบบนี้กับพี่ชายกู ถึงมันจะหวงแต่มันใช้ความหวงในการช่วยดูๆให้ว่าใครดีน่าคบหรือไม่น่าคบ ไม่มีใครมีอาการอย่างที่มึงกำลังเป็นพี่เจ้าคุณเลย” ซานพูดออกมายาว และฉันก็ได้คิดตามที่มันพูด ซึ่งมันก็ถูกของมัน พวกฉันเคยไปเล่นบ้านมันบ่อยๆ และก็ไม่เคยเห็นพี่ๆมันมีอาการหวงพี่หวงน้องมากเหมือนที่ฉันเป็นกับพี่เจ้าคุณเลย หนำซ้ำยังช่วยกันดูผู้หญิงและผู้ชายที่คบด้วย ว่าเป็นยังไง

แต่กับฉันไม่ใช่ แค่ฉันรู้ว่ามีผู้หญิงเข้าใกล้พี่เจ้าคุณ ฉันก็พร้อมจะไปไล่และทำทุกอย่างให้พวกนั้นออกไปไกลๆ หรือว่าจริงๆแล้วฉัน จะเป็นเหมือนที่ซานพูด

“มึง แล้วถ้าเกิดกูรักพี่เจ้าคุณมากกว่าพี่จริงๆกูจะทำยังไงวะ” ฉันถามซานออกไปอย่างร้อนใจทันที ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าพี่เจ้าคุณรู้ เขาจะรู้สึกยังไง เขาจะรังเกียจฉันไหม เขาจะยังอยากเข้าใกล้ฉันไหม แล้วเขาจะตีตัวออกห่างฉันไหม ฉันกลัวไม่มีเขาอยู่ข้างๆ

“ไม่เห็นยาก มันก็มีสองทางเลือกแค่นั้น ที่มึงจะเลือก” ซานตอบกลับอย่างไม่ใช่เรื่องใหญ่

“ทางเลือกอะไร” แล้วทำไมมันมีให้เลือกน้อยจัง ฉันจะเลือกถูกไหม

“ทางเลือกแรก ถ้ามึงอยากได้พี่เจ้าคุณ มึงก็ต้องแย่งมา และทำให้พี่เจ้าคุณรักมึงอย่างที่มึงรักเขา” แย่งหรอ มันไม่ง่ายเลยนะ เพราะพี่เจ้าคุณดูรักยัยณิชามากๆ ไม่งั้นไม่คบกันมาตั้งสามปีแบบนี้หรอก

“แล้วถ้าพี่เจ้าคุณไม่ได้คิดเหมือนกู” เขาคงเกลียดฉันไปเลยแน่ๆ

“อันนั้นมันก็หน้าที่ของมึงไง ที่จะทำให้เขารักมึงให้ได้” เขารักฉันอยู่แล้ว แต่รักในฐานะน้องสาวไง

“แล้วทางเลือกที่สองล่ะ” ต้องดูอันนี้ก่อน เผื่อว่ามันจะดีกว่า

“ทางเลือกที่สองก็คือ ถ้ามึงไม่ทำตามทางเลือกที่หนึ่ง ก็ต้องเลือกทางเลือกนี้ คือปล่อยให้พี่เจ้าคุณคบกับยัยณิชาหรือผู้หญิงคนอื่นต่อ แล้วมึงก็อยู่ในฐานะน้องสาวแค่นั้น แต่...”

“แต่อะไร” ฉันถามกลับไปอย่างร้อนรน ทำไมต้องหยุดให้ลุ้นด้วย

“แต่ถ้าเกิดมึงเลือกทางเลือกที่สอง มึงก็จะไม่ได้อยู่กับพี่เจ้าคุณตลอดไป เพราะอนาคตพี่เจ้าคุณก็ต้องแต่งงาน มีลูก มีครอบครัวของเขา ฉะนั้น เขาก็ไม่ได้มาอยู่กับมึงตลอดเวลา ไม่ได้แคร์มึงที่สุดเหมือนเดิม เพราะเขาต้องรักและแคร์ลูกเมียเขาแทน” ไม่ได้อยู่กับฉันตลอดไปงั้นหรอ จะต้องมีเมียมีลูก แล้วไม่แคร์ฉันเหมือนเดิม ไม่มีเวลาให้ฉันเหมือนเดิมงั้นหรอ

“ไม่! ถ้าเป็นแบบนี้กูยอมไม่ได้ ชีวิตกูต้องมีพี่เจ้าคุณอยู่ด้วยตลอดไปจนแก่เลย” ฉันอยู่ไม่ได้แน่ถ้าไม่มีพี่เจ้าคุณ ฉันชินกับการมีเขาในชีวิต ไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนของชีวิต ขอแค่มีพี่เจ้าคุณ ฉันก็พร้อมจะเดินต่อไปอย่างมีความสุข

“ถ้าเป็นแบบนั้นมึงก็ต้องเลือกทางเลือกแรก นั่นก็คือ แย่งพี่เจ้าคุณมา และทำให้เขารักมึง”

“แต่ถ้าเขาไม่รักกู เขาจะไม่เกลียดกูหรอ” นี่คือสิ่งที่ฉันกลัวที่สุดในชีวิต กลัวว่าพี่เจ้าคุณจะเกลียดฉัน

“อะไรมันก็ไม่แน่นอนหรอก ขนาดมึงยังไม่รู้ตัว บางทีพี่เจ้าคุณอาจจะไม่รู้เหมือนกัน” ซานไม่ตอบสิ่งที่ฉันถาม แต่กลับพูดบางอย่างออกมาแทน

“มึงจะบอกว่าพี่เจ้าคุณก็อาจจะคิดกับกูมากกว่าน้องหรอ” เป็นไปไม่ได้ ในเมื่อเขารักยัยป้านั่นจะตาย

“กูก็ไม่รู้ แต่ตั้งแต่เด็ก เวลาผู้ชายเข้าใกล้มึง พี่เจ้าคุณก็ไม่ต่างจากมึงเลย เขาทั้งกีดกัน ทั้งไล่ผู้ชายพวกนั้นออก รวมถึงไอ้ไวน์ที่พี่คุณยังไม่ชอบให้มึงอยู่ใกล้มันเลย ทั้งที่ก็เป็นเพื่อนกัน” ใช่ เรื่องนี้เป็นจริงหมด ที่ฉันไม่เคยได้มีแฟนกับเขาก็เพราะพี่เจ้าคุณนั่นแหละ ที่ชอบไปไล่ไปขู่พวกผู้ชายที่เขามาจีบฉัน ลบเบอร์ บล็อกไลน์ที่ฉันแลกกับผู้ชายคนอื่น จนไม่มีใครกล้ามายุ่งกับฉันอีก แต่...

“แต่ถ้ามันไม่ใช่แบบที่มึงสงสัย มันอาจทำให้ความสัมพันธ์ของกูกับพี่คุณเปลี่ยนไปเลยก็ได้นะ” ซึ่งฉันยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ ยอมให้พี่เจ้าคุณไม่เหมือนเดิมกับฉันไม่ได้ ยังไงเขาก็ต้องอยู่กับฉัน รักฉันแบบนี้ตลอดไป

“โอ้ยสาวน้อย นี่ใครคะ ซานนะคะ” ซานพูดออกมาอย่างมั่นอกมั่นใจ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจกับมัน

“อะไรของมึง กูก็รู้ว่านี่ไอ้ซาน ไม่เห็นต้องแนะนำตัวเองเลย” ฉันแกล้งแหย่มันออกไป คนกำลังเครียดๆอยู่

“อีห่า เดี๋ยวก็ไม่สอนเลย”

“โอ๋ๆ ซานคนสวย แนะนำเพื่อนหน่อยนะคะ” ฉันรีบเข้าไปประจบมันทันที เพราะมันคือผู้เชี่ยวชาญที่สุดแล้ว

“ก็ได้ เห็นแก่ความไร้เดียงสาของมึงหรอกนะ” ยังจะมีแหน็บแนมอีก

“จ้า เพื่อนไม่มีเคยมีความรักแบบนี้ แนะนำหน่อยนะ” ยกยอหน่อย เดี๋ยวนางองค์ลงจะไม่ได้อะไร

“การจะอ่อยคนที่เราไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรา มันต้องมีชั้นเชิงและเทคนิคพิเศษ ยิ่งคนๆนั้นเป็นคนที่เราเข้าใจว่าเป็นพี่น้องมาตลอด มันค่อนข้างเซนซีทีฟกว่าสถานการณ์ทั่วไป” หลักการมากค่ะ ช่วยรีบๆพูดมาให้เพื่อนเข้าใจเร็วๆเถอะ