ถึงห้องนอนเธอเอื้อมเปิดประตูอย่างลำบาก ลากร่างไร้สติเข้ามาจนสำเร็จ คนเมาถูกปล่อยเป็นอิสระจึงทิ้งตัวนอนหงายขาห้อยอยู่ข้างเตียง แก้วกัลยายกท่อนขาสองข้างขึ้นก่อนพาตัวเองขึ้นบนเตียงแล้วลากเขาเข้ามาตรงกลาง จังหวะนั้นธัญจกรรวบร่างบางอย่างไม่ทันตั้งตัว คนตัวเล็กสะดุ้งรีบผลักไสแต่ทว่าอีกคนกลับกอดไร้ไว้แน่นราวกับเธอเป็นหมอนข้าง
“คุณชาย ปล่อย!”แก้วกัลยาส่งเสียงข่มขู่ หากเมื่อครู่ยอมให้สาวแปลกหน้าแบกมาน่าจะดีเสียกว่าให้ตนเองมาเสียเปรียบอยู่แบบนี้
“ใครจะปล่อยง่ายๆ”มีเสียงตอบกลับมา คนถูกฉวยโอกาสรู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้เมาขนาดไร้สติ
ความกลัวแผ่ซ่านเมื่อความเข้าใจผิดทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก แล้วสถานการณ์ล่อแหลมเช่นนี้จะหาทางรอดได้อย่างไร บนเตียงกับเขาสองคน มีทางไหนบ้างที่พอทำได้
“คะ...คุณชาย ปล่อยแก้วไปเถอะค่ะ คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ แก้วเป็นสาวใช้ในบ้านถ้าคุณใหญ่หรือเจ้าสัวท่านรู้มันจะไม่งามนะคะ”เธอพยายา
