น้ำใสเมื่อ2ปีก่อนอะนะ
2006 คำ
-มิดไนท์-
ผมมองซาร์นั่งทำงานนิ่งๆก่อนจะเบนสายตาไปหาใครบางคนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดีไม่ใช่ใครที่ไหนเธอคือ'น้ำใส'ถ้าถามว่าผมรู้จักกับน้ำใสหรอก็บอกได้เต็มปากว่ารู้จักแถมยังรู้จักดีอีกด้วย
เธอมองผมกลับมาผมยกยิ้มส่งให้เธอน้ำใสมองผมแบบไม่ค่อยชอบใจที่เธอยิ้มแย้มแจ่มใสทักทายผมเหมือนพึ่งจะเคยเห็นหน้ากันมันก็แค่การแสดงของผู้หญิงเลวทรามคนนึงก็เท่านั้นเองเธอไม่ใสตามชื่อของเธอหรอกเชื่อผมสิ
-มิดไนท์-
-ซาร์-
"โอเคนะ"ฉันหันไปถามเพื่อนๆหลังจากที่ซ้อมพูดกันอยู่หลายชั่วโมงงานนี้เป็นงานสุดท้ายของปีสามแล้วถ้าผ่านงานนี้ไปก็จบปีสามไปอย่างสวยๆซึ่งฉันเองก็คิดว่าทีมฉันผ่านแน่นอนเพราะมีแต่คนเป็นงาน
"เคๆ"ทุกคนตอบกลับมาฉันเลยพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันไปมองใบหน้าหล่อของมิดไนท์ที่หลับคาโชฟาเอาจริงๆคือขนาดหลับยังหล่ออะยอมใจแต่ยังไงเอ็กช์คิวหล่อที่สุดไม่ว่าจะกลับจะตื่นยิ่งอยู่ข้างบนตัวฉันนะมันยิ่งหล่อมีเสน่ห์
กรี๊ดดดดนี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย!
"มิดไนท์"ฉันสะกิดคนที่หลับเบาๆและไม่นานเขาก็รู้สึกตัวก่อนจะยืนบิดขี้เกียจแต่ก็นะฉันแอบมองชิกแพกขาวๆเขาด้วยแหละก็ใครใช้ให้มายืนบิดตรงนี้ล่ะ
"ไม่อยู่ทานข้าวเย็นหรอซาร์"น้ำใสถามฉันขึ้นฉันเลยหันหน้าไปถามมิดไนท์แบบถามความสมัครใจอะไรประมาณนี้อะตอนนี้ฉันก็หิวนะแต่ถ้ามิดไนท์ไม่สะดวกฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร
"อืม"และเหมือนเขาจะรู้อะว่าฉันหิวเลยตกลงกินข้าวเย็นกันฉันเลยไปนั่งโดยมีมิดไนท์นั่งข้างๆฉันและแน่นอนอาหารที่วางอยู่น้ำใสเป็นคนทำ
"นี่มิดไนท์.."น้ำใสเรียกมิดไนท์แต่มิดไนท์ก็พูดแทรกอย่างรวดเร็ว
"พี่"ฉันมองหน้าน้ำใสที่ค่อยยิ้มออกมามันเป็นยิ้มที่แปลกๆอะ
"พ...พี่มิดไนท์หยิบถ้วยข้าวให้น้ำใสหน่อยค่ะ"เธอพูดเสียงหวานมิดไนท์เลยยกถ้วยข้าวให้ตามคำขอน้ำใสจึงค่อยๆเดินตักข้าวให้ทีละคนจนมาถึงมิดไนท์ฉันสังเกตุนะว่าน้ำใสตักให้มิดไนท์เยอะมากอะ
"เอาออกไป"มิดไนท์พูดขึ้นก่อนจะใช้ช้อนเขี่ยๆข้าว
"แต่พี่มิดไนท์ชอบกินข้าวนี่คะ"
"แต่ตอนนี้ไม่ชอบกินแล้ว"ฉันมองทั้งสองคนที่คำพูดคำจาเหมือนจะสนิทกันมาก่อนแต่ก็นะนั่นมันก็เรื่องของพวกเขาแหละไม่เกี่ยวกับฉันซะหน่อย
"ค่ะ"และน้ำใสก็ตักข้าวออกให้พวกเราจึงเริ่มกินข้าวกันเงียบๆโดยมีมิดไนท์คอยตักอาหารให้ฉันตลอดฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรตักไรมาก็กินได้หมดไม่ซีจร้า
"พี่มิดไนท์ตักไก่ทอดให้หน่อยได้ไหมคะ"น้ำใสที่นั่งอยู่หัวโต๊ะพูดขึ้นไก่ทอดที่เธอว่ามันอยู่ตรงมิดไนท์ไงและมันก็ลำบากถ้าน้ำใสจะเอื้อมมาตัก
"อ่ะ"
"!!!"ฉันเบิกตากว้างไม่คิดว่ามิดไนท์จะทำแบบนี้เขายกจานไก่ทอดและเทใส่จานข้าวของน้ำใสเหมือนกำลังเทให้หมากินอะไรประมาณนั้นอะ
"นี่พี่!"เพื่อนฉันคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างโมโหเมื่อเห็นมิดไนท์ทำแบบนั้นกับน้ำใส
"อะไร"มิดไนท์ตอบเสียงเรียบเขาตักข้าวกินเงียบๆเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอะ
"ทำแบบนี้ทำไม!"ไม่ใช่เสียงของเพื่อนคนนั้นนะแต่มันเป็นเสียงของน้ำใสเธอพูดด้วยความโมโหฉันพึ่งเคยเห็นน้ำใสโมโหก็วันนี้แหละเธอมองมิดไนท์ตาเขียวปั๊ดเลย
"ก็บอกว่าอยากกินก็เอาให้แล้ว"มิดไนท์หยุดการกินข้าวและเงยหน้าตอบน้ำใสนิ่งไปก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะและหนีเข้าห้องทันทีฉันก็ได้แต่มองนิ่งๆคืองงอะเหมือนพวกเขาจะเคยรู้จักกันและเคยมีสตอรี่กันมาก่อนอะน่ะ
และเพื่อนๆฉันก็ต่างมองมาที่ฉันอย่างกินเลือดกินเนื้อคือสายตาแบบนั้นควรมองไปที่มิดไนท์ไหมมองฉันทำไมกันและพวกนางก็ลุกขึ้นเก็บของเก็บกระเป๋าเดินออกจากห้องไปเลย
"กลับเหอะ"มิดไนท์กระตุกแขนฉันให้ลุกขึ้นเก็บกระเป๋าและพาฉันเดินออกมาจากห้องทันทีฉันก็ได้แต่เดินตามไปเงียบๆจนเรากลับมาถึงคอนโดมิดไนท์ก็ขอตัวกลับฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรและปล่อยให้เขากลับบ้านไป
-ซาร์-
ผับXQ-TWO
-เอ็กช์คิว-
วันนี้ผมมาตรวจงานที่ร้านนี้ครับมันเป็นผับสาขาที่สองของผมคนก็แน่นเหมือนเดิมเพราะผมก็อยู่ในช่วงวัยรุ่นไงเลยรู้ว่าจะเจาะกลุ่มวัยเดียวกันมันควรทำยังไงและตกแต่งร้านยังไงลูกค้าถึงได้ติดใจและมาใช้บริการกันตลอดแบบนี้
เมื่อเย็นผมโทรหาซาร์ถามว่าเธออยู่ไหนเธอบอกเธออยู่คอนโดแสดงว่างานเธอเสร็จแล้วพอถามถึงมิดไนท์ก็ได้ความว่ามันกลับบ้านไปแล้วผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่พอคุยกับซาร์เสร็จไม่นานไอ้มิดไนท์ก็โทรมาหาผมทันทีมันบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับผมและบอกให้ผมชวนไอ้เรดส์มาด้วยเดี๋ยวสามทุ่มมันจะเข้ามาซึ่งตอนนี้ก็สองทุ่มครึ่งแล้วเดี๋ยวพวกมันก็คงมา
แกร้ก
ผมนั่งทำงานไปไม่นานเสียงประตูก็ดังขึ้นพร้อมๆกับเพื่อนของผมทั้งสองคนที่เดินเข้ามาพร้อมกันผมเลยโทรสั่งลูกน้องให้เอาเหล้าขึ้นมาผมเดินไปนั่งที่โชฟาหน้าไอ้มิดไนท์มันดูกังวลแปลกๆจนผมอดที่จะสงสัยไม่ได้
"มึงเป็นไรวะ"ผมถามมันขึ้น
"น้ำใส"มันพูดชื่อใครไม่รู้ขึ้นมาผมกับไอ้เรดส์ก็นั่งงงสิครับแฟนมันหรอหรือว่าใคร
"ใคร?"ไอ้เรดส์ถามมิดไนท์มันเงยหน้ามองผมนิ่งๆเหมือนกับจะบอกนัยๆว่าชื่อนี้มึงอะรู้จักผมก็พยายามนึกแต่นึกเท่าไหร่มันก็นึกไม่ออกอะผมเคยรู้จักคนชื่อน้ำใสด้วยหรออาจเคยรู้จักล่ะมั้งแต่ผมก็จำไม่ได้อยู่ดี
"เธออยู่ใกล้ๆ...น้ำใสเป็นเพื่อนของซาร์"มันพูดออกมาอีกประโยคนั่นยิ่งทำให้ผมงงไปใหญ่
ตุ้บ!
ไอ้เรดส์ตบโต๊ะเสียงดังลั่นผมมองมันทีมีท่าทีแปลกๆตาเบิกกว้างพร้อมกับชี้นิ้วมาที่ผม
"นะ...น้ำใส!...น้องโรคจิตคนนั้นไง....ใช่ป่ะว่ะไอ้ไนท์!"มันหันกลับไปถามไอ้มิดไนท์
"เออ"มิดไนท์ตอบไอ้เรดส์กลับไปและคำพูดว่า'น้องโรคจิตคนนั้น'ทำให้ผมเริ่มจะจำได้ขึ้นมา
"น้ำใสเมื่อ2ปีก่อนอะนะ"ผมถามไอ้ไนท์บรรยายกาศตอนนี้มันอึมขรึมไปหมดคือเธอคนนั้นกลับมาแล้วทั้งๆที่ผมคิดว่าเธอน่าจะรักษาตัวอยู่แต่เปล่าเลยตอนนี้เธอออกมาแล้วแถมยังเป็นเพื่อนกับซาร์อีก
อันตราย....เธออันตรายมากๆ
"เออมึงระวังตัวดีๆ....ไม่สิกูคงต้องพูดว่ามึงต้องดูแลซาร์ดีๆมากกว่าถึงจะถูก"
ไอ้มิดไนท์ตบบ่าผมเบาๆก่อนจะพูดขึ้นและคำพูดของมันทำให้ผมเริ่มจะเป็นกังวลแล้วสิ
"กูยังจำได่อยู่เลยเมื่อวันวาเลนไทน์2ปีที่แล้วอะที่น้องเขาเอามีดไล่ฟันผู้กญิงที่มาใก้ดอกไม้มึงหย้าคณะะอึ้ยยย"ไอ้เรดส์พูดถึง
เหตุการณ์นั้นขึ้นม่ะวกผมก็ขนลุดซู่แล้วครับ
เคยดูปุพพาราตรีไหมนั่นอะน้ำใสเลยคนในมอแม่งหวาดกลัวกันไปหมด
"แต่น้องกลับมาคราวนี้สวยกว่าเก่าเยอะเลยว่ะ"ไอ้มิดไนท์พูดขึ้นถึงจะสวยยังไงผมก็ไม่เอาหรอกครับโรคจิตซะขนาดนั้น
"นั้นยิ่งอันตรายเลย"ผมพูดอย่างเป็นกังวลผมไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนของซาร์จะคือน้ำใสคนนี้
ถ้าถามผมว่าทำไมคนในมอถึงจำเธอไม่ได้คงเพราะหน้าใหม่เธอล่ะมั้ง
"งั้นกูกลับก่อนนะ"ไม่รู้สิอยู่ดีๆก็รู้สึดเป็นห่วงซาร์ขึ้นมาซะงั้น
"เออๆอีก2วันก็งานแต่งมึงแล้วนิ"ไอ้เรดส์พูดขึ้นใช่ครับอีกสองวันก็ถึงงานแต่งผมแล้ว
"เชี่ยแล้ว!"จู่ๆไอ้มิดไนท์ก็โพล่งขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
"อะไรของมึงว่ะ"ผมถามมันมือไม้ก็เก็บของส่วนตัวไปด้วย
"งานแต่งมึงหวังว่าซาร์จะไม่ได้ชวนน้ำใสมาหรอกนะถ้าเป็นอย่างนั้น....จากงานแต่งกลายเป็นงานศพใครก็ไม่รู้ก็เป็นได้"
จริงด้วยสิผมคงต้องรีบกลับไปถามซาร์แล้วล่ะ
-เอ็กช์คิว-
-ซาร์-
ฉันนอนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆส่วนมากจะดูคลิปทำผมแต่งงานอะเพราะอีกสองวันก็งานแต่งฉันแล้วจร้า
ฉันขอแต่งหน้าเองทำผมเองหมดเลยกลัวช่างทำไม่ถูกใจอะก็นะงานแต่งมีครั้งเดียวฉันก็อยากจะสวยที่สุดและมั่นใจที่สุดด้วย
Rrrrrr
'น้ำใส'
น้ำใสโทรมาทำไมดึกป่านนี้ปกติสองทุ่มนางก็นินแล้วนะวันนี้มาแปลกหรือจะมีเรื่องอะไรรึเปล่า?ฉันเลยรีบกดรับทันที
"ว่าไงน้ำใส"
(ซาร์เรื่องงานแต่งแกอะเราไปไม่ได้แล้วนะ)
"อ่าวทำไมอะ"ฉันถามขึ้นนี่ฉันให้นางเป็นเพื่อนเจ้าสาวเลยนะคะ
(พอดีเราต้องไปต่างประเทศกับแม่อะ...ขอโทษนะวันสำคัญแกแท้ๆเลย)น้ำใสพูดอย่างรู้สึกผิด
"ไม่เป็นไรหรอกแกครอบครัวสำคัญสุดแล้วทำไมมันกระทันหันจังล่ะ"
(คือ...พ่อฉันป่วยน่ะ)พ่อน้ำใสเป็นทนายความที่ต่างประเทศน่ะ
"อ๋อ...งั้นฉันขอให้พ่อเธอหายไวๆนะ"
(จร้า.../ถึงเวลากินยาแล้วค่ะ)น้ำใสตอบกลับมาก่อนจะมีเสียงๆหนึ่งแทรกขึ้น
"กินยา?...แกเป็นอะไรหรอ"ฉันถามด้วยความเป็นห่วงตอนนี้น้ำใสคงอยู่บ้านแม่ฉันถึงได้ยินเสียงคนใช้แต่ทำไมต้องใช้คำว่า'ถึงเวลา'ล่ะมันดูเหมือนน้ำใสเป็นคนใข้ในโรงพยาบาลเลย
(อ่อปวดหัวนิดหน่อยงั้นเราวางแล้วนะ)
"จร้าๆหายไวๆ"
ติ๊ด
และสายก็ถูกตัดไปอะไรกันป่วยกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยหรอแต่เมื่อกลางวันฉันก็ยังเห็นน้ำใสปกติดีอยู่นะทำไมถึงปวดหัวได้หรือเพราะทะเลาะกับมิดไนท์....ก็อาจมีส่วนนะแต่ช่างมันเถอะใกล้ถึงวันแต่งงานของฉันแล้ว
ตื่นเต้นจังเลยรู้สึกว่าในงานแต่งมันจะมีเซอไพส์บางอย่าง
อ๊าาาาอยากให้ถึงวันแต่งงานเร็วๆจัง
-ซาร์-
#คิดว่านางจะมางานแต่งไหมคะ? มา-ไม่มา
#หลังจากจบงานแต่งมันก็จะวุ่นวายหน่อยๆเด้อหล่าแอบกระซิบตัวละครใหม่กำลังจะออกมาอีกแล้ว ผู้ชายผู้หญิงดีหนอ
#อย่าลืมกดถูกใจนิยายและคอมเม้นเป็นกำลังใจให้กันด้วยเน้อ
- ผู้เขียน
