ยักษ์ไม่รู้ตัวเลยว่าตั้งแต่มาถึงกาสิโน ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเปื้อนตลอด ซึ่งต่างจากปกติโดยสิ้นเชิง ทำเอาไอ้ช้อยกับไอ้เสริมอดซุบซิบนินทานายหนุ่มไม่ได้ แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาของคนถ่อยไปได้ เขาจึงวางแฟ้มเอกสารในมือกระแทกลงบนโต๊ะเพื่อให้มือซ้ายและมือขวาได้สติกลับมา
ปึก!
“นินทากูก็นินทาให้กูได้ยินด้วย ถ้าจะนินทาต่อหน้าแบบนี้”
“ไม่ใช่นะครับ ผมสองคนแค่พูดเรื่องลมฟ้าอากาศ” ไอ้ช้อยรีบเอ่ยปัด
“เหรอ มึงคิดว่ากูอ่านสายตาพวกมึงไม่ออกรึไง และนินทาดังขนาดนั้น มึงว่ากูไม่รู้เหรอ” ยักษ์หยักยิ้มร้ายส่งให้สองหนุ่มแล้วเอนกายพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางสบาย เขาไม่ได้โกรธมันสองคนหรอก เขาแค่อยากแกล้งมันสองคนเฉยๆ
“ก็วันนี้คุณยักษ์ดูแปลก พวกผมสองคนเลยคุยปรึกษากันนิดหน่อยครับ” ไอ้เสริมพูดบ้าง
“กูแปลกยังไง” คนที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองแปลกและเปลี่ยนไปถามพร้อมขมวดคิ้วชนกันอย่างใช้ความคิด
“ดูมีชีวิตกว่าเมื่อก
