หนูจะร้ายให้พี่รัก

ตอนที่ 6 ศัตรูอีกคน

หลายวันต่อมาผู้หญิงที่ลูกพลับเคยเห็นใจไอจีของปกป้องก็โผล่มาถึงที่บ้านเขา บังเอิญว่าเธอไปช่วยเป็นคนชิมขนมแถมพวกด้วยช่วยวุ่นวายของคุณป้าปรานีอยู่พอดีเลยเจอเข้า เธอรู้สึกโชคดีที่วันหยุดนี้เธออยู่บ้านไม่งั้นผู้หญิงคนนี้คงจะหาทางอ่อยพี่ป้องของเธอแน่

"ป้องอยู่ไหม"

ผู้หญิงที่ปกป้องเคยบอกว่าชื่ออรมองลูกพลับตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะวันนี้หญิงสาวใส่เพียงเสื้อยืดตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นตัวเล็กทำให้เธอคิดว่าเด็กคนนี้คงเป็นคนรับใช้แม้ผิวพรรณหน้าตาจะไม่ให้ก็ตาม

"อยู่แต่ไม่เรียกให้มีอะไรไหม"

"นังเด็กนี่! ฉันจะให้ป้องให้แกออก" อรวีพูดด้วยความไม่พอใจ

"นี่แม่ปากแดงถ้ามีปัญญาทำได้ก็ลองดูสิยะ คนอย่างลูกพลับไม่เคยกลัวใครนะ"

"นังเด็กเมื่อวานซืนค่อยดูนะฉันจะ..."

"ใครมาลูกทำไมคุยเสียงดังไม่ชวนเข้ามาในบ้าน"

ปรานีเดินตามเสียงเหมือนคนกำลังทะเลาะกันออกมาที่หน้าบ้านก็เห็นหญิงสาวของคนกำลังยืนประจันหน้ากันอยู่ไม่คิดมีใครยอมกัน

"คุณป้าสวัสดีค่ะ อรนะคะเป็นเพื่อนสนิทของป้องที่เรียนเมืองนอกด้วยกันค่ะวันนี้อรผ่านมาแถวนี้เลยแวะมาเยี่ยมป้องเขาหน่อยค่ะ แต่เด็กนี่! เอ่อ...อรหมายถึงเด็กรับใช้คนนี้ไม่ยอมให้อรเข้าไปหาป้องค่ะ"

อรวีจีบปากจีบคอพูดจนลูกพลับหมั่นไส้หญิงสาวทำท่าล้อเลียนก่อนจะได้สายตาจิกกัดจากหญิงสาวที่ส่งมาแต่ลูกพลับก็ไม่สนใจ

"เด็กนี่ที่เธอหมายถึงคงจะเป็นลูกพลับ หนูคนนี้เป็นเหมือนลูกของฉันคนหนึ่งช่วยให้เกียรติเธอด้วยแล้วนี่รู้จักฉันได้ยังไงจ๊ะเราเพิ่งจะเคยเจอกัน"

ลูกพลับแอบขำพรืดออกมาด้วยความพอใจที่มีคนหน้าแตกอยู่ตอนนี้ อรวีแทบทำหน้าไม่ถูกไม่คิดว่าแม่ของปกป้องที่ท่าทางเรียบร้อยเป็นผู้ใหญ่ใจที่จะดูดุและไม่พอใจเธอตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรกแบบนี้

"อรเคยเห็นรูปคุณป้าจากห้องนอน... ของป้องที่อยู่เมกาค่ะ"

อรวีพยายามเน้นคำว่าห้องนอนให้หญิงสาวที่เธอมองดูยังไงก็หน้าตาเหมือนเด็กประถมมีแต่นมเท่านั้นที่ใหญ่เกินตัว ผู้หญิงด้วยกันดูออกว่าเด็กแก่แดดนี้ชอบผู้ชายที่เธอหมายปอง

"งั้นลูกพลับขึ้นไปตามพี่เขาหน่อยลูกคงยังหลับอยู่เมื่อคืนกว่าจะนอนก็ค่อนคืนเข้าไปแล้วคงเร่งเรื่องเปิดคลินิกนั่นแหละ "

"ค่ะคุณป้า"

แบร่!!

ก่อนเดินขึ้นไปจังหวะที่คุณป้าปรานีไม่เห็นลูกพลับก็แอบแลบลิ้นเย้ยผู้หญิงคนนั้นทำเอาอรวีไม่พอใจเป็นอย่างมากแต่อยู่ต่อหน้าแม่ของผู้ชายเธอก็ไม่กล้าวันอะไรไป

ก๊อกๆๆ

"พี่ป้องคะตื่นรึยังลูกพลับเข้าไปนะ พี่ป้อง"

พอเห็นว่าเขาไม่ตอบเธอก็ถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของเขาที่ภายในสะอาดสะอ้านเย็นตา สมัยเด็กเธอเคยมานอนกับเขาอยู่หลายครั้งเวลาทะเลาะกับพี่ ตอนนั้นยังไม่คิดอะไรมองว่าเขาเป็นพี่ชายที่แสนดี มาตอนนี้เธอคิดไปไกลมากและคิดลึกด้วย

ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเนื้อตัวสะอาดสะอ้านเหมือนอาบน้ำอยู่ตลอดตัวขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะนอนถอดเสื้ออยู่บนเตียงผ้าห่มปิดแค่ตรงสะโพกขึ้นไปหน้าท้องเป็นลูกๆ มีกล้ามอย่างคนออกกำลังกายประจำ

ที่ทำเธอเขินอายจนหน้าแดงเห็นจะเป็นขนที่ดำที่อยู่บริเวณหน้าท้องไล้ลงไปใต้ผ้าห่ม มันทำเธออย่างรู้ว่าที่มันหาไปนั้นมีอีกเยอะไหม แล้วผู้ชายกับผู้หญิงแตกต่างกันยังไงบอกตามตรงขนตรงนั้นของเธอแทบไม่มีเลยไม่รู้จะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีกัน

"คนอะไรตอนหลับยิ่งหล่อ ทำไมขนพี่ป้องเยอะจัง"

หญิงสาวนั่งลงบนเตียงใกล้ๆ เขาพร้อมกับเผลอเอื้อมมือไปลูบกล้ามหน้าท้องเขาด้วยความหลงใหล

ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำอาบก็อายอยากรู้ก็อยากรู้ แต่ความอยากรู้ของเธอมันมันชนะทุกสิ่ง หญิงสาวค่อยๆ ลูบลงต่ำเรื่อยๆ ผิวพรรณปกป้องดีมากมันลื่นๆ มือแข็งๆ หน่อยแต่ก็เด้งๆ ดีจนเพลินมือ

จนมือซุกซนเลื่อนลงมาไปถึงขอบกางเกงตัวเล็กที่เขาเอาไว้ใส่นอนโดยที่ข้างในแน่นอนว่าเขาไม่ได้ใส่กางเกงในเพราะไม่คิดว่าจะมีโจรปล้นสวาทบุกรุกเข้ามาในห้องนอน

หมับ! พรึ่บ!!

"ว้าย!! "

จังหวะที่นิ้วเรียวเล็กของเธอจะสอดเข้าไปในกางเกงเขาด้วยความอยากรู้ มือใหญ่ของเขาก็จับหมับที่ข้อมือเธอเอาไว้พร้อมกับกระชากตัวเธอพลิกนอนลงใต้ร่างเขาด้วยความเร็วจนลูกพลับไม่ทันตั้งตัว

"เซี้ยวใหญ่แล้วนะเรา แอบลวนลามพี่ตอนหลับเหรอ"

"ปะ เปล่านะคะ หนูแค่อยากรู้"

"อยากรู้อะไร"

"อยากรู้ว่าขนของพี่มันเยอะไหม ทำไมของหนูมีไม่กี่เส้น แบบนี้แสดงว่าร่างกายหรูผิดปกติใช่ไหมพี่ป้อง"

อึ้ง!!

เธอชอบทำอะไรที่เขาคาดไม่ถึงเสมอแต่ไม่คิดว่าคำถามของเธอยังเกินคาดไปได้อีกจนเขาไม่รู้จะตอบยังไงจะขอดูก็ไม่ได้

แล้วยิ่งคิดภาพตามว่าทำไมเธอถึงไม่มีขนตรงส่วนนั้นเลย อยู่ๆ ร่างกายของเขาก็ตื่นลุกฮือขึ้นโดยที่เขาควบคุมมันไม่ได้

"ห้ามไปถามแบบนี้กับใครเด็ดขาดเข้าใจไหม"

"ทำไมคะ ลูกพลับก็อยากรู้ว่าผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่ป้องจะมีไหม แล้วมีแบบไหน"

"ถ้ากล้าก็ลองดูสิ หนูจะได้รู้ว่าพี่ทำอะไรไม่บ้าง"

แม้ปากเขาจะยิ้มแต่สายตากลับแข็งกระด้างจนเธอรู้สึกไหววูบในอก นึกดีใจที่เขาเริ่มจะตกหลุมพรางที่เธอขุดเอาไว้แล้วแต่เรื่องนี้เธอก็สงสัยจริงๆ นะเห็นเขาเป็นหมอเลยลองถามดู

"พี่ป้องหึงหนูเหรอคะ"

หญิงสาวกรีดนิ้วไปตามอกของเขาเพื่อยั่วยวน พูดง่ายๆ คืออ่อยให้เขาใจแตกเพราะเธอใจแตกอยู่แล้ว

"พี่ไม่อยากให้คนอื่นมองน้องสาวข้างบ้านเป็นโรคจิตสิ"

พูดจบปกป้องก็ลุกขึ้นจากตัวหญิงสาวกลิ่นหอมของเธอยังติดตัวเขาอยู่เลยจนต้องรีบหักห้ามใจตัวเอง

"ไม่จริงพี่ป้องหึงหนู กำลังหวั่นไหวกับหนูอยู่แน่ๆ "

หญิงสาวลุกขึ้นตามเขาด้วยความเสียดายที่มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับย้ำกับเขาว่ามันต้องใช่ในแบบที่เธอคิดแน่

"ถ้าหนูจะคิดแบบนั้นพี่ก็ขี้เกียจจะเถียงเด็กน้อง ว่าแต่คุณแม่ให้มาตามพี่ลงไปกินข้าวเหรอครับ"

ปกป้องถามขึ้นพร้อมกับค่อยๆ ดึงหมอนมาปิดตรงเป้ากางเกงพยายามไม่ให้เธอเห็นถึงความผิดปกติที่มันแข็งปึ๋งปั๋งชี้โด่อยู่ภาพใต้ผ้าห่ม

"ยังมีหน้ามาถามก็ผู้หญิงของพี่มาหาถึงบ้านสิคะ พูดถึงแล้วอารมณ์เสีย"

"ผู้หญิงของพี่...อรเหรอครับ"

"พี่ป้อง! คนนิสัยไม่ดีไหนบอกเป็นแค่เพื่อนกันไง "

หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธพร้อมกับลงไปยืนเท้าสะเอวมองมาที่เขาตาเขียวปั๊ดด้วยความไม่พอใจ

ปกป้องได้ยินและเห็นท่าทางของเธอแบบนั้นก็หัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดูในตัวสาวน้อยคนนี้ไม่ได้ อยู่กับเธอเขาให้คำว่าน่ารักและเอ็นดูได้เปลืองมากๆ

"ก็หนูบอกว่าผู้หญิงของพี่มา ผู้หญิงที่พี่รู้จักก็มีไม่กี่คนถ้าเป็นปิ่นคงไม่มาเพราะกลัวโดนคนแถวนี้ไล่ไปเหมือนตอนนั้นอีก ก็คงจะเหลือคนเดียวที่พี่คิดว่าจะมาถ้าหนูไม่อยู่ตรงนี้พี่ก็คงคิดว่าเป็นหนูเพราะหนูเป็นคนสำคัญของพี่ที่สุด"

ปกป้องใจเย็นอธิบายให้หญิงสาวที่ยืนทำตาเขียวปั๊ดใส่เขาอยู่พร้อมกับดึงเธอมานั่งบนตักแล้วโอบกอดเอาไว้

สัมผัสของเขาทำให้เธออารมณ์เย็นได้ทุกครั้ง ปกป้องมีวิธีพูดและทำให้เธอใจอ่อนลงตลอดเพียงแค่เขาดึงเธอเข้าไปกอด

"ไปรอพี่ข้างล่างนะครับ พี่ขออาบน้ำก่อนเดี๋ยวตามลงไปนะ"

"พี่ต้องห้ามชอบเธอนะคะ ห้ามเข้าใกล้ด้วยลูกพลับไม่ชอบ"

"โอเคครับๆ พี่จะไม่ชอบใครเด็ดขาดถ้าหนูไม่อนุญาตดีไหม"

"พี่ป้องน่ารักที่สุด จุ๊บ! "

เมื่อได้คำตอบที่พอใจหญิงสาวก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันทีพร้อมกับจุ๊บแก้มเขาเพื่อให้รางวัลก่อนจะเดินลั้นลาลงไปข้างล่างอย่างอารมณ์ดี