ลูกพลับคิดอะไรเพลินๆ จนง่วงแล้วหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็เหมือนจะมีบางสิ่งที่วุ่นวายกับร่างกายของเธอจนเริ่มรำคาญ
ปลายจมูกคมสันกดลงที่แก้มเนียนอีกหลายๆ ครั้ง รู้สึกชอบกลิ่นกายที่ไร้น้ำหอมของเธอมาก มันเป็นกลิ่นแป้งเด็กที่ดูเหมือนจะติดตัวเธอมาตั้งแต่เล็กจนโตไม่เปลี่ยน
"อื้อ พอแล้วคนจะนอน"
ปกป้องรู้ตัวอีกทีแก้มของเธอก็ถูกเขาขโมยหอมไปหลายฟอด คนที่สะลึมสะลือต้องเบี่ยงหน้าหลบการรุกรานของคนที่คลั่งรักเมียตัวน้อย
"แก้มหนูหอมจัง ทำยังไงดีเวลาพี่อยู่ใกล้หนูพี่ไม่มีสมาธิทำอะไรเลย"
"ลูกพลับจั๊กจี้ค่ะ ปล่อยเลยนะคะพี่ป้องไม่กลัวคนมาเห็นรึไงคะ"
หญิงสาวที่ตอนนี้ตื่นเต็มตาแล้วพยายามดันหน้าคนหื่นกามออก ไม่คิดว่าพี่ป้องที่เคยสุภาพเรียบร้อยสุขุมตลอดของเธอมาตอนนี้เปลี่ยนเป็นชายหื่นกามไปเสียแล้ว
แทนที่เขาจะฟังเสียงห้ามปรามของเธอคนตัวใหญ่กลับขึ้นมาคร่อมเธอเอาไว้เต็มตัวจนหญิงสาวตกใจเลิกลักกลัวใคร
