สมบัติผลัดกันชม
1149 คำ
บทที่7
สมบัติผลัดกันชม
เสร็จสิ้นจากภารกิจงานเลี้ยงที่เจ้าบ่าวแทบอยากจะหนีขึ้นมานอนแต่พอขึ้นมาได้ก็เจอกับดอกไม้ที่โปรยอยู่บนที่นอนมันช่างหงุดหงิดเสียจริง
“เพียงฝันเก็บไปทิ้งให้หมด!” ปฐพีหันไปสั่งเจ้าสาวที่เดินตามเข้ามาในห้อง เพียงฝันจริงรีบเก็บกลีบดอกกุหลาบที่โปรยอยู่บนที่นอนไปทิ้งถังขยะ แต่พอกลับเข้ามาก็เห็นชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนไปแล้ว เธอจึงหยิบชุดของชายหนุ่มใส่ไม้แขวนเสื้อเก็บเอาไว้จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำชำระร่างกาย
ออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าห้องนอนถูกปิดไฟจนมืดสนิทเธอจึงจ้องค่อยๆ เดินมาคลำที่นอนเพื่อหาที่ว่างแต่มือของเธอดันไปโดนอะไรบางอย่างจึงถูกมือหนาคว้า หมับ!
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะเพียงมองไม่เห็น” สาวน้อยร้องเสียงหลงจึงถูกปัดมือออกอย่างไม่ไยดี เมื่อเธอได้ล้มตัวลงนอนความเหนื่อยล้าก็แล่นเข้ามาทำให้เธอผล็อยหลับไป
วันต่อมา...
///ปฐพี///
ผมตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดจากการเปิดผ้าม่าน มันเลยทำให้ผมต้องหงุดหงิดแต่เช้านี่มันยังไม่8โมงเลยยัยนี่ไม่ได้รู้เรื่องเลยหรือไง
“ใครสั่งสอนให้เธอเปิดผ้าม่าน!!!” น้ำเสียงของปฐพีทำให้เพียงฝันตกใจจนต้องรีบปิดผ้าม่านแต่มันก็สายไปแล้วเพราะปฐพีตื่นจนไม่อยากนอนต่อแล้ว
“คราวหลังปลุกฉัน9โมง อย่าสาระแนมาเปิดผ้าม่านอีก!”
ผมเดินหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองแต่พอดูตารางงานที่เลขาส่งมาให้ก็ต้องถอนหายใจ เพราะแม่ผมสั่งให้เลขาผมเลื่อนการประชุมออกไปเพราะอยากให้ผมพาเพียงฝันไปเที่ยวฮันนีมูล สภาพนี้ไปห้างก็หรูแล้ว
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมลงมาด้านล่างก็เห็นเหล่าแม่บ้านกำลังจัดเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้าของเพียงฝันขึ้นรถแถมมีของผมด้วย นี่แม่ผมทำเกินไปหรือเปล่า
“ดินพ่อฝากน้องด้วยนะ เที่ยวกันให้สนุกแล้วนี่เที่ยวเสร็จแล้วจะย้ายเข้าเรือนหอกันเลยใช่ไหม โชคดีนะฝากดูแลยายเพียงด้วยล่ะ”
ผมมองตามหลังของไอ้แมงดานี่ออกไป ผมควรตกใจอะไรก่อนดีตกใจที่ผมต้องพายัยเด็กเพียงฝันไปเที่ยวหรือตกใจที่มันแทนตัวเองว่าพ่อ
“พี่ดินคะเราไม่ต้องไปก็ได้นะคะ เพียงรู้ว่าพี่ดินงานยุ่งมาก” เพียงฝันเดินเข้ามาคุยกับชายหนุ่มเป็นการส่วนตัวเพื่อไม่ให้เหล่าแม่บ้านนำเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อของเธอ
“แม่ฉันจองโรงแรมไปแล้ว ไม่ไปฉันสิเดือดร้อน” ผมขับรถพายัยเด็กเพียงมาขึ้นเรือเพื่อไปเกาะของเพื่อนผมที่ทำธุรกิจร่วมกันอยู่ ที่นี่เป็นเกาะปิดรับนักท่องเที่ยวไม่เยอะเพื่อรักษาความสวยงามของธรรมชาติ ผมมองดูยัยเด็กเพียงที่สนุกกับการนั่งเรือจนอยากจะลุกขึ้นไปซน ผมเลยต้องดึงแขนเธอให้นั่งลงดีๆ
“ตกลงไปฉันไม่ช่วยนะ ปล่อยให้ฉลามกินเป็นมื้อเย็นเลยดีไหม!”
เพียงฝันรีบนั่งตัวตรงจนเรือมาเทียบท่าเพื่อนผมก็รีบวิ่งมาต้อนรับแถมยังตกใจกับข่าวการแต่งงานที่ผมไม่ได้บอกใครเลย จนเพื่อนๆ หลายๆ คนต่างน้อยอกน้อยใจที่ไม่ได้ถูกเชิญไปร่วมงานเลยแม้แต่คนเดียว
“ไงมึงกูงงไปหมดอะไรของมึงวะ!” ซันเดินมากอดคอเพื่อนพร้อมกับรับไหว้จากเพียงฝันที่เดินถือกระเป๋าขึ้นมาจากเรือ
“เดี๋ยวค่อยคุยเรื่องมันยาว เพียงฝันเอาของไปเก็บแล้วมาเจอฉันที่ล็อบบี้นะ” ปฐพีหันไปสั่งสาวน้อยที่แบกกระเป๋าสะพายหลังหนึ่งใบและลากมาอีกหนึ่งใบ
“เดี๋ยวกูให้คนมาขนดีกว่า น้องครับวางไว้ที่นี่แหละ ซันรีบเข้ามาห้ามเพื่อนรักที่ใช้งานเจ้าสาวของตัวเองทั้งๆ ที่ปกติแล้วนี่เป็นหน้าที่ของพนักงาน
“ไอ้ซันให้เพียงขนไป ส่วนมึงมาคุยกับกูหน่อย” ปฐพีลากคอเพื่อนออกมาจนเพื่อนต้องหันไปมองสาวน้อยที่ดูเหมือนจะร้องไห้
เมื่อปฐพีเข้ามานั่งพักรับลมเย็นๆ พนักงานของรีสอร์ตก็นำน้ำมะพร้าวมาเสิร์ฟ ทำให้ปฐพีค่อยผ่อนคลายจากการเดินทางขึ้นมาหน่อย
“ไอ้ดินมึงบอกมานี่มันอะไรแล้วน้ำเหนือหายไปไหน มึงเลิกกับน้ำเหนือแล้วเหรอวะ” ซันถามถึงแฟนสาวของเพื่อนที่ตนนั้นเคยเจอบ่อยๆ
“เรื่องนี้มันซับซ้อนตอนนี้น้ำเหนือกลับบ้านแต่กูยังไม่ได้คุยอะไรกับน้ำเหนือเลยแม่กูก็จับแต่งงานกับยัยเด็กเพียงเพราะอยากได้พ่อของเด็กนี่ไงล่ะ กูต้องยอมแต่งเพื่อตำแหน่งประธานบริษัทครบ1ปีกูค่อยหย่า” ปฐพีบอกเรื่องราวให้เพื่อนรักได้รับรู้ทำเอาเพื่อนรักนั่งอ้าปากค้างทันที
“แล้วน้ำเหนือจะโอเคเหรอวะ”
“กูไลน์ไปบอกแล้วแต่ยังไม่มีการตอบกลับ คงช็อคอยู่นั่นแหละไว้ให้เข้าที่เข้าทางกูว่าจะไปหาน้ำเหนือเหมือนกัน”
“เออ ไหนๆ ก็มาแล้วกูชวนพวกไอ้ทีมาด้วยเย็นๆ คงถึง คืนนี้ต้องฉลองให้มึงหน่อยแล้วล่ะ ไอ้สัสแต่งก่อนใครพอว่าเสือกไม่บอกใครเลย”
“เออเดี๋ยวกูเป็นเจ้ามือเอง เหล้ามีเท่าไหร่จัดมาครับเพื่อน” สองหนุ่มพูดคุยกันเสียงดังแถมยังหัวเราะอย่างมีความสุขอีก ผิดกับเพียงฝันที่นั่งอยู่โต๊ะอีกมุมนึงเพื่อสั่งน้ำมะพร้าวและข้าวผัดมาทานเงียบๆ
ติ๊ก!
การสนทนา
อชิระ: ทานข้าวหรือยังครับน้องเพียง
เพียงฝัน: กำลังทานเลยค่ะ (เพียงฝันส่งรูปข้าวผัดกุ้งให้อชิระดูพร้อมสติ๊กเกอร์ยิ้มหน้าบานแม้ความจริงเธอจะกำลังทานข้าวเคล้าน้ำตาก็ตาม)
อชิระ: กลับจากฮันนีมูลผมไปหาที่บ้านคุณยายนะครับ พร้อมรับฟังทุกปัญหาสู้ๆ น้องเพียงเก่งอยู่แล้ว
จบการสนทนา
เพียงฝันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมปิดหน้าจอโทรศัพท์ การกระทำของเธอในตอนนี้ถูกสายตาของสองหนุ่มมองอยู่ไม่ไกล ซันจึงพอเข้าใจว่าเพื่อนรักกำลังใช้สาวสวยเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นคุณพิสุทธิ์
“น้องเขาน่าสงสารนะไอ้ดินมึงแกล้งน้องเขาแรงไปหรือเปล่าวะ” ซันหันมามองหน้าเพื่อนที่ยกยิ้มมุมปากอย่างสะใจ
“อยากได้ไหมล่ะ กูไม่ได้คิดอะไรคิดซะว่าเป็นสมบัติผลัดกันชมก็แล้วกัน”
- ผู้เขียน
