สายมากแล้วหลังจากที่นุชพินตาอาบน้ำเสร็จ เธอก็เดินลงมาข้างล่าง กวาดสายตามองหาใครบางคน แต่ตรงบริเวณนั้นก็ปราศจากคนที่เธอตามหา เธอตรงไปที่ตู้เย็นในครัว คิดว่ากำลังจะหาอะไรกิน
“อะแฮ่ม” เสียงกระแอมกระไอดังมาจากข้างหลัง
นุชพินตารีบหันไปมองทางต้นเสียงทันที
‘อ้อ… ผู้หญิงคนที่จูบปากกับปุลวัชรเมื่อวานและเมื่อคืนนี้’ และหล่อนคนนี้คงจะนอนกับปุลวัชรในห้องนั้น เธอเพิ่งสังเกตเห็นห้องนอนที่อยู่ด้านหลังของผู้หญิงคนนี้
ใบหน้าที่โดดเด่นและช่างน่าจดจำ นางแบบสาวที่ชนะการประกวดมาจากเวทีหนึ่ง ใส่เสื้อคลุมแบบลวก ๆ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ‘จิ๊ก รวิตา รินโสภี’ นามที่นุชพินตาเอ่ยในใจ
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” รอยยิ้มเหมือนคนที่กำชัยชนะเหนือกว่า มองสบตากับนุชพินตาอย่างหยัน ๆ นุชพินตาถึงกับกลืนน้ำลาย ก่อนจะหน้าเชิดทำคอแข็ง
นุชพินตาใช้สายตาสำรวจหญิงสาวตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า พร้อมกับสบตากร้าวกับรวิตา
“ถือว่าคุณก็เป็นน
