เจ้าสาว(ไม่)ปรารถนารัก

ตอนที่ 2 อย่าเอาเรื่องจริงมาพูดเล่น

แสงแฟลช เสียงกดชัตเตอร์ดังรัว ๆ ต่างรุมกันถ่ายภาพที่ประทับใจ

ปุลวัชรนักธุรกิจหนุ่มที่ผันตัวเองมาทำบริษัทที่เกี่ยวกับธุรกิจเกมออนไลน์แนวใหม่ ที่สร้างเม็ดเงินมหาศาลให้กับตัวเขา รวมทั้งอินฟลูเอนเซอร์ที่มาเซ็นสัญญากับเขา

อีกอย่างปุลวัชรคือหนุ่มคาสโนวาที่ยอมทิ้งเขี้ยวเล็บเข้าประตูวิวาห์กับผู้หญิงนอกวงการที่ไม่มีข่าวคราวกับเขามาก่อนยิ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจและเป็นที่จับจ้องของนักข่าว

แต่ความสวยของเจ้าสาว ก็ทำให้นักข่าวเข้าใจและรู้เหตุผลว่าทำไมปุลวัชรถึงได้เลือกผู้หญิงคนนี้เป็นเจ้าสาวของเขาเอง ทุกคนต่างชื่นชมในความสวยงามของนุชพินตาอย่างไม่ลดละ

ใบหน้าที่หล่อเหลาคมสันไร้รอยยิ้ม จ้องมองดวงหน้าของนุชพินตาอย่างไม่วางตาเช่นเดียวกัน ในแววตาคู่นั้นไม่ได้แสดงความยินดียินร้ายออกมาให้เธอได้เห็น

เมื่อได้สบตากับเขา นุชพินตาก็มีใบหน้าเจื่อนลงไป ไม่มีความหมายในดวงตาของเขามากไปกว่าคำว่าเฉยเมย นุชพินตารู้ว่าเธอเป็นแค่มวยรองอีกตามเคย ที่เธอได้มาเป็นเจ้าสาวปุ๊บปั๊บของชายหนุ่ม เพราะพี่แวววรรณไม่ยอมที่จะแต่งงานกับเขาคนนี้

นุชพินตาอ่านใจของผู้ชายคนนี้ไม่ออกเลย เธอไม่รู้ว่า เขาเต็มใจที่จะแต่งงานกับเธอด้วยหรือเปล่า คงไม่กระมัง ปุลวัชรก็คงจะถูกจับคลุมถุงชนเหมือนกันกับเธอ ธุรกิจต่อธุรกิจ ในใจของหญิงสาวคิดแบบนั้น

แสงวาบเลื่อนลั่น เรื่องที่ว่านุชพินตาไม่อยากเป็นข่าว คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เสียแล้ว เธอเห็นแวบ ๆ ว่ามีกล้องของผู้สื่อข่าวสายบันเทิงมาในงานนี้ด้วย ถึงแม้เธอไม่อยากตกเป็นข่าว พรุ่งนี้คงจะมีข่าวหลายสำนักออกข่าวเรื่องการแต่งงานของปุลวัชรและเธอเป็นแน่แท้

‘เด็กหญิงสาวบ้านนอกตกถังข้าวสาร ได้แต่งงานกับเทพบุตรสุดหล่ออย่างคุณปุลวัชร’ เป็นคำที่ย่าเอ่ยแซวตอนที่นั่งรถมาด้วยกันจากสระบุรี

แม้ว่าย่าจะแซวเล่น ๆ ทว่าในหัวใจของนุชพินตาก็ไม่ได้ยินดีกับคำพูดดังกล่าว กลับรู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าไปสู่ความมืดมนของชีวิตอย่างนั้นแหละ

พิธีกรได้ประกาศว่า ถึงเวลาแล้วที่พิธีการต่าง ๆ จะเริ่มขึ้น พร้อมกับเรียกเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นไปบนเวที

“รีบไปเถอะ จะได้ไม่เสียฤกษ์” คุณคำรักดันหลังลูกชาย พร้อมกับพยักหน้านิด ๆ

ปุลวัชรจับมือกับนุชพินตาแล้วพากันเดินไปทางเวที เขากระชากนิด ๆ ที่เธอยังคงเดินช้า สองมือของนุชพินตายังคงจับชายกระโปรงที่ลากยาว

‘เป็นผู้ชายที่หยาบกระด้าง ไม่เห็นน่ารักเลยสักนิด’ คิดไปเงยหน้ามองเขาในทันใด ใบหน้าของปุลวัชรก็ยังคงนิ่งเฉยเหมือนไร้ความรู้สึก แต่เมื่อมีคนเรียกชื่อของเขา ชายหนุ่มถึงได้ยิ้มให้

“ช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน” ทั้งย่าและคุณแม่เอ่ยออกมาพร้อมกัน

พิธีกรเชิญชวนทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาว พร้อมกับญาติของทั้งคู่่ขึ้นไปบนเวที

แข้งขาของนุชพินตาสั่นเทาไปหมด เธอแทบไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย หญิงสาวได้แต่เดินตามแรงฉุดของปุลวัชรเท่านั้น เขาจะพาเธอไปไหนเธอก็ยินดีไป ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรทั้งนั้น

ดวงตาของเธอพร่ามัวจนมองไม่เห็นอะไร เห็นแต่สีขาวโพลนเต็มไปหมดทั่วบริเวณงาน พิธีการต่าง ๆ เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทุกคนในงานพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าสองหนุ่มสาวเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุด ซึ่งนุชพินตาได้รับรู้แค่เพียงแสงแฟลช และเสียงกดชัตเตอร์เท่านั้น แสงวาบ ๆ ที่เกิดขึ้นทำให้ตามัวจนเกิดอาการมึนหัว ร่างเซ ปุลวัชรรีบประคองเธอเอาไว้ทั้งตัว

“เป็นอะไรไปน่ะ” ยังดีที่เขาถามอาการ

“เปล่าค่ะ” พูดเสียงสั่น มือเย็นเฉียบ ถ้าไม่มีเครื่องสำอางฉาบเต็มใบหน้า เขาคงจะเห็นดวงหน้าซีด ๆ ของเธอ สีหน้าและแววตาของนุชพินตาเต็มไปด้วยความกังวล คนเยอะแยะมาจากไหนกันเนี่ย หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าไปในปอด

“เธอมีหน้าที่ต้องยิ้มนะ ขอให้ความร่วมมือด้วย” ปุล­วัช­รก้มลงมากระซิบ เขาทำตาดุ น้ำเสียงทุ้มเย็น ชายหนุ่มกระชับบีบมือที่เย็นเฉียบของหญิงสาวเอาไว้แน่น

นุชพินตาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าบ่าวของเธออีกครั้งหนึ่ง และได้สบตากับเขาจัง ๆ เธอยอมรับในความหล่อและดูเท่สมาร์ตของปุลวัชร ใบหน้าแบบนี้สินะที่มีแต่คนมาชอบ นุชพินตาคงจะสับสนอลหม่านไปหมด จับต้นชนปลายไม่ถูก แต่กระนั้นหัวใจของเธอเต้นตึกตักตอนที่ได้สบตากับปุลวัชร

นุชพินตาถึงกับลอบถอนหายใจอีกหลายหน ในตอนที่หญิงสาวได้เห็นเขาในอินเทอร์เน็ตก็ว่าดูดีอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ตัวเขายิ่งเปล่งแสงมีออร่าออกมาจนแสบตา หรือว่าจะเป็นชุดสีขาวที่เขาใส่กันนะ

ส่วนปุลวัชรเอง เขาก็มองเธอด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด จนเขาเองก็ยังสงสัยไม่ได้ เพราะว่าหัวใจของเขามันเต้นแรงแปลกกว่าเดิม

ยิ่งในตอนที่พิธีกรสัมภาษณ์ ปรกติเขาคุ้นชินกับการอยู่บนเวทีท่ามกลางคนเยอะ ๆ อยู่แล้ว แต่วันนี้ประหม่าแปลกไปจนเจ้าตัวสัมผัสได้

ปุลวัชรได้แต่ทำหน้าเคร่งขรึมเข้าไว้ เมื่อตัวเองเริ่มหวั่นไหวกับเจ้าสาวคนนี้ เขามีเหตุผลที่ให้กับตัวเองว่า เธอคนนี้จะต้องอยู่ใต้อาณัติของเขา เธอเป็น ‘ผู้หญิงเห็นแก่เงิน’

ความคิดภายในใจจากการที่ได้รับรู้ว่า นุชพินตาแต่งงานกับเขาเพราะอะไร อาจจะเป็นเพราะปุลวัชรรู้สึกพึงพอใจในตัวเจ้าสาวของตัวเองอยู่ลึก ๆ เขาจึงได้รีบปฏิเสธและบอกกับตัวเองว่า เขาเป็นคนชอบสิ่งของสวยงาม และเจ้าสาวของเขาก็เป็นเพียงสิ่งของชิ้นหนึ่งที่สวยจริง ๆ งานนี้ปุลวัชรไม่น่าจะพลาดที่จะเข้าหอกับเธอในคืนนี้

พิธีการทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก ผ่านไปเป็นหลายชั่วโมง นุชพินตานั้นเหมือนหุ่นยนต์ เธอทำทุกอย่างตามการชักจูงของปุลวัชรเธอมารู้สึกตัวอีกที ตอนที่คุณลุงและคุณย่า และพ่อแม่ของเขากำลังกล่าวคำอวยพรทั้งสองคนอยู่ในห้องหอ

“ย่าขอให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะ ปุ่น… น้องยะหยาเป็นคนที่น่ารัก และเป็นแก้วตาดวงใจของย่า ยังไงขอให้ปุ่นดูแลน้องให้ดีด้วยนะ และย่าคิดว่า น้องจะเป็นศรีภรรยาและเป็นแม่ศรีเรือนให้กับปุ่นได้”

ทั้งบ่าวสาวพากันยกมือ และกราบลงไปที่แทบเท้าของคุณย่า คุณย่าถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความดีใจ เป็นอีกวันที่คุณย่ารู้สึกยินดีกับหลานสาวของท่านมาก

“ยะหยาจงเชื่อฟังพี่เขานะลูก” ย่าตบท้าย

“ค่ะ” เธอรับปากคุณย่า น้ำตารื้นขึ้นมาคลอหน่วย